Liga Światowa 2011 i sukces polskiej reprezentacji siatkarzy

I nareszcie się udało. Obecna generacja polskich siatkarzy osiągnęła kolejny sukces. Po wicemistrzostwie świata 2006, wspaniałym osiągnięciu, jakim było pierwsze w historii Mistrzostwo Europy w 2009 roku, polska reprezentacja po raz pierwszy znalazła się na podium Ligi Światowej. Po kapitalnym spotkaniu i pewnym zwycięstwie 3:0 nad Argentyną. Zadziałał blok, niezła zagrywka, a Bartka Kurka solidnie odciążyli w ataku inni siatkarze. Gratulacje dla chłopaków! Ten wpis jednak będzie dotyczył nie tylko naszych siatkarzy, ale tej edycji Ligi Światowej w bardziej ogólnym rozumieniu.

Bartek Kurek pociągnął polską kadrę do tego sukcesu (źródło: mistrzowiesportu.pl)

Zacząć muszę od tego, że naszego trzeciego miejsca wcale nie powinniśmy zdobyć, skoro w kwalifikacjach zdobyliśmy ledwie 18 punktów i zajęliśmy trzecie miejsce w grupie. Graliśmy w turnieju kosztem Serbów, najsłabszej drużyny wśród tych, które zajęły drugie miejsca. I jasne – wiadomo było od początku, że gospodarz zagra w turnieju finałowym, trudno, żeby było inaczej. Myślę jednak, że o wiele bardziej sprawiedliwym rozwiązaniem byłoby, gdyby gospodarz nie brał udziału w kwalifikacjach, a one były tak rozpisane, by do turnieju awansowało najlepsze 7 drużyn. Bez kombinowania i kalkulacji, czy gospodarz zagra dobrze czy źle w eliminacjach. Pewnie, kwalifikacje są świetnym sposobem na przygotowanie zespołu, zgranie się i wypracowanie dobrej formy, dzięki czemu gospodarz będzie lepiej przygotowany do turnieju, który rozegra się w jego hali. Ale coś za coś.

Drugą rzeczą o której muszę wspomnieć, jest poziom sędziowania, na który wszyscy narzekają. Naprawdę, przydałoby się wprowadzenie możliwości korekty decyzji sędziego, po obejrzeniu powtórki. Ludzkie oko jest przecież zawodne. Choć z drugiej strony, aż tylu błędów i to tak poważnych, dawno już nie widziałem. Szczęśliwie arbitrzy częściej się mylili na naszą korzyść, niż przeciwników, ale niesmak i tak pozostaje.

Trzecia sprawa – kibice. Znów fantastyczni, rozśpiewani i niezmordowani. Siatkówka na najwyższym poziomie zasługuje na oprawę na najwyższym poziomie, i dokładnie taką serwują kibice siatkarscy w Polsce. Poprosimy o więcej takich imprez w naszym kraju! Polscy kibice znów pokazali, że są najlepsi na świecie, świetnie się bawiąc i dopingując wszystkie drużyny. Zagraniczne media i zawodnicy nieraz wypowiadali się, że zazdroszczą nam takiej atmosfery i zawsze chętnie tutaj wracają.

Co powiedzieć o samym turnieju? Było kilka niespodzianek. Na pewno czarnym koniem okazała się Argentyna, która wprawdzie przegrała te decydujące spotkania, ale i tak pokazała kawałek siatkówki na wysokim poziomie. A to wczorajsze 40:42 z Brazylią w drugim secie... Naprawdę było mi ich szkoda. Życzyłem im jak najlepiej w tym spotkaniu, jednak karta już się nie odwróciła. Miałem wrażenie, że dziś już nie grali tego samego, być może ciężar psychologiczny był zbyt duży do udźwignięcia. Zawiedli Włosi, Amerykanie, na pewno na więcej stać było Bułgarów i Kubańczyków. Kapitalną formą popisali się Rosjanie, którzy we wczorajszym spotkaniu zniszczyli nas zagrywką, zwłaszcza pod koniec. Przed finałem mimo wszystko stawiałem na Brazylijczyków, którzy w decydujących momentach potrafią zachować zimną krew, jak nikt inny. Na nic jednak zdała się dobra dyspozycja Giby, prawie jak za najlepszych lat. Rosjanie konsekwentnie zagrali swoje, zwyciężając wszystkie spotkania w turnieju. A finał był palce lizać.

Na koniec, jeszcze raz wielkie gratulacje dla naszych siatkarzy. Choć nie grali być może w optymalnym składzie, to dokonali czegoś istotnego. Jasne, trzecie miejsce to nie to samo co końcowy tryumf, ale jeżeli do tej pory nie udało się osiągnąć choćby tego najmniejszego stopnia podium? Od czegoś trzeba zacząć, a to już jakiś krok. Do tego Bartek Kurek najlepiej punktującym zawodnikiem, a Krzysiek Ignaczak najlepszym libero turnieju. Na pewno ten sukces to dobra rehabilitacja za ostatnie Mistrzostwa Świata w których - eufemizując - nasi siatkarze się nie popisali. Brawo, i oby to był dobry prognostyk na przyszłość.

Siatkówka:

O zamknięciu PlusLigi i akcji (słusznie) oburzonych