Przez lata trwałem w przekonaniu, że nie jestem w stanie grać w produkcje sprzed ery Super Nintendo. Potem przypomniałem sobie kilka tytułów z NES-a, a następnie sprawdziłem klasyki z Atari oraz automatów. Kompilacje, wyprzedaże, czy wznowienia okazały się wspaniałymi wrotami do klasyków.

Stanęła mi przed oczami masa fantastycznych pomysłów. Ogrom przełomowych gier. Podstawy dzisiejszych gatunków. Tak, czas nie był łaskawy dla wielu z nich, lecz nie dla Pac-Mana. Po tym właśnie można poznać tytuły bliskie perfekcji – po prostu się nie starzeją.

Pięć lat temu, po bardzo długich bojach produkcyjnych pojawił się Alan Wake. Dokładnie to pojawił się w wersji na Xboxa 360, gdzie moje pierwsze zderzenie z grą onieśmieliło mnie. Byłem oczarowany klimatem, oprawą, strzelaniem.