Czy ludzie o imieniu Adolf mogliby oczekiwać banicji w tamtych czasach?
Jihad Al Mofadda, tak nazywa się gracz, który został zbanowany przez Sony za własne imię umieszczone w PSN ID. To ID miało następującą nazwę: iJihad. Wściekły gracz, bo z wieloletnim doświadczeniem i posiadającym to konto od premiery PlayStation 3, napisał o całym zdarzeniu na reddicie. 9 czerwca po kilku mailach do Sony Jihadowi zaoferowano zmianę nazwy. Dopiero dwa tygodnie później ktoś inny rozpatrzył zgłoszenie i odmówił mu tej zmiany, bo jak stwierdzili w odpowiedzi - nie robią wyjątków.
Szósty sezon Gry o Tron za nami i przyjdzie nam trochę poczekać na kolejny, dlatego Xbox France znalazło rozwiązanie, aby zaspokoić nasze potrzeby i ma do zaoferowania limitowaną edycję Xbox One z motywem Gry o Tron. Wygląda na to, że do zestawu dołączony jest jeszcze materiał blu-ray z serialem. No dobra, więc gdzie to kupić?
Gropinie to nowy cykl, w którym autorzy piszący dla Gameplay.pl pokrótce omawiać będą wybrany, aktualny i wywołujący liczne dyskusje temat. Na pierwszy ogień wybraliśmy kwestię nowej konsoli Sony, o której plotki napływają z każdej strony. PlayStation 4K, zwane również PlayStation Neo, ma być ulepszoną wersją PlayStation 4, która wywróci do góry nogami dotychczasowy podział na generacje konsol. Na obu "wersjach" konsoli odpalimy te same gry, ale na Neo mają być one znacznie ładniejsze. I choć oficjalnie konsola nie została jeszcze zapowiedziana, liczba plotek napływających z najróżniejszych frontów nie pozostawia wątpliwości, że coś jednak jest na rzeczy.
Granie w gry wideo, podobnie jak i inne skomplikowane czynności, jest nie lada wyzwaniem dla osób niepełnosprawnych. Wielce kłopotliwe było do niedawna także dla 21-letniego Petera Byrne’a, który miał wielkie trudności z opanowaniem DualShocka 4, a co za tym idzie – zabawą z ulubionymi produkcjami na konsolę PlayStation 4. Było, ponieważ jeden z pracowników firmy Sony pochylił się nad jego problemem i sprawił mu nie lada prezent.
Każda konsola wnosi do branży coś od siebie. Nie ważne czy chodzi o te, które odniosły gigantyczny sukces jak NES, PSX czy PS2 czy te mniej udane, w stylu Nintendo 64 czy Segi Saturn. Xbox 360 zalicza się do pierwszej grupy, przede wszystkim dzięki temu ile zmienił w świecie gier. Pokazał też konsole zupełnie nowym odbiorcom – przede wszystkim tym, którzy do niedawna grali tylko na pececie, albo czekali aż strzelaniny FPP nareszcie zaleją maszynki trzymane pod telewizorem. Microsoft podczas premiery X360 miał w swej garści zresztą dwie ważne rzeczy: dobry plan i szczęście.
Super Nintendo, Super Famicom lub SNES – nazywajcie go jak chcecie, byle z szacunkiem bo 16-bitowy mocarz sobie na niego zasłużył. Po ustabilizowaniu pozycji na rynku przez NES-a (Nintendo Entertainment System) i coraz odważniejszych ruchach konkurencji Nintendo 21 listopada 1990 roku zaprezentowało światu maszynkę idealną do tworzenia ślicznych gier z piękną muzyką. Developerzy skrzętnie wykorzystali te możliwości – gier, które obrosły kultem ukazało się w tamtym okresie aż za dużo, to była prawdziwa plaga urodzaju.
SNES sprzedał się na świecie w ponad 49 milionach egzemplarzy. To ogromny sukces osiągnięty jeszcze w czasach pozbawionych Internetu, programów o grach i wielkich turniejów. Społeczność graczy działała wtedy o wiele bardziej lokalnie niż globalnie („kupię ten sam sprzęt co kolega z klasy”), a informacje czerpało się właściwie tylko z ulubionych pism. W osiągnięciu dominacji nie przeszkodziła nawet Sega agresywnie promująca swojego Mega Drive'a na sprzęt bardziej „cool”, przeznaczony dla starszych graczy. Relacje Nintendo z japońskimi wydawcami i szlaki przetarte wcześniej na Zachodzie przez NES-a wystarczyły, by zwiększyć zasięg firmy. Głównym atutem Super Nintendo był zresztą niesamowity line-up gier, z którym w tamtym czasie po prostu nie dało się konkurować.
Moja historia związana z grami video jest dość krótka, nudna i prawdopodobnie tylko w drobnych szczegółach różni się od Waszej. Wszystko zaczęło się od sławnego PlayStation, czy jak kto woli PSX'a. Sprawy potoczyły się w ten sposób, iż dzisiaj, będąc o wiele starszym nadal wiążę gamingowy świat z konsolami. Głównie, ale nie wyłącznie, ponieważ w niektóre produkcje również lubię pograć na komputerze. Oczywiście tylko wtedy, kiedy wymagania produkcji odpowiadają mojemu niezbyt rozgarniętemu przenośnemu komputerowi osobistemu.
Zaginięcie segmentu gier budżetowej klasy B, wzrost popularności tytułów niezależnych oraz coraz niższe koszty produkcji i wydawania gier na pecety spowodowały niezwykłą zmianę na rynku. Coraz więcej firm, a nawet gatunków, zobaczyło dla siebie szansę na Steamie, GOG-u i Desurze.
Posiadacze konsol idą tym samym tropem. Gracze wychowani na konsolach, kochający konsole, szanujący konsole oraz gatunki z nimi związane mają obecnie coraz więcej do znalezienia właśnie na PC. Dziedzictwo ośmio i szesnastobitowych konsol Segi i Nintendo odnajduje się tu w licznych reedycjach i produktach niezależnych. Blaszak przygarnął przygodowe gry akcji, jRPG-i oraz platformery, które dobrze się u niego czują dzięki rozwojowi cyfrowej dystrybucji, Kickstarterowi oraz dopracowanym konwersjom (często przygotowanym po wielu latach).
Całemu temu artykułowi wciąż przyświeca jednak jedno hasło - ważne są gry, nie platformy. Mimo wszystko nie da się nie zauważyć zmiany środka ciężkości branży, którą po raz kolejny spowodowała zmiana generacji.
Oglądając konferencję Microsoftu raz za razem łapałem się za głowę. Gigant z Redmont naprawdę ruszył do ofensywy, najwyraźniej zmobilizowany kopniakiem w tyłek przez pierwszy rok obecności ich konsoli na rynku. Między padem dla bogaczy, a potwierdzeniem wyciekniętej reedycji pierwszego Gears of War, włodarze Xboxa ujawnili "aktualizację, o którą fani prosili najczęściej". No i stało się, "Łaniak" jest kompatybilny z grami z 360-tki.
Posiadaczem Xboxa 360 zostałem w 2008 roku. Wielu z Was zapewne już zadaje sobie pytanie dlaczego Xbox 360 a nie PlayStation 3? Cóż, wtedy wybór był dla mnie prosty, bo dużą rolę odegrała w nim cena. Brałem to pod uwagę tym bardziej, że 3/4 kwoty zakupu pokrywał mój szanowny rodzic. Jako, że inwestycja mała nie była to wolałem nie przeciągać struny, aby nie okazało się, że mój "sponsor" nagle się rozmyślił. Nie pamiętam już dokładnie jaka to była cena natomiast w pamięci utkwił mi fakt, że edycja Xbox'a 360 Elite z dyskiem 120 GB wyniosła mnie (tak, tak mojego tatę) taniej troszkę ponad 200 zł. Istotną przyczyną tego wyboru była też sympatia do pada Microsoftu, z którym miałem okazję zaznajomić się podczas okazyjnych pseudo turniejów w Fifę rozegranych z kolegą, który swojego X360 mi zaprezentował. Pad do PS3, którego dorwałem na wystawie w jakimś większym sklepie kompletnie mnie nie przekonał, a to tylko utwierdziło mnie w słuszności decyzji jaką przecież już podjąłem.
