Impreza to doskonała okazja żeby zagrać w grę karcianą. Tytułów imprezowych na całym rynku jest mnóstwo. Naturalnie jedne lepsze, drugie gorsze, ale nie zmienia to faktu, że wybór jest ogromny. Od czasu do czasu zdarza mi się także grywać w takie właśnie tytuły. Są one doskonałą odskocznią od trudniejszych gier, a i próg wejścia dla graczy, którzy nie mieli do tej pory kontaktu z grami planszowymi jest znacznie niższy. W grze UGA BUGA każdy z graczy wciela się w rolę jaskiniowca, który ma ochotę zostać przywódcą swojego plemienia. Tytuł został w Polsce wydany przez Rebel.

Przez ostatnich 16 lat śledzę uważnie rynek gier komputerowych. Być może stwierdzenie „śledzę” dla wtedy 6cio latka jest nieco na wyrost jednak każda kwestia związana z tym zagadnieniem interesowała mnie na tyle mocno, że z całą stanowczością mogę stwierdzić „tak, od 16 lat jestem na bieżąco”. Przez pryzmat tego co widziałem i tego co z grami przeżyłem nie do końca jestem zadowolony z kierunku, jaki rynek ten obrał i czym jest obecnie. Proszę, nie zrozumcie mnie źle. Gry to moja największa pasja, zawsze nią były i z całą pewnością zawsze nią będą jednak jest kilka aspektów, które aż same się proszą o usprawnienie, wymianę lub porzucenie i powrót do systemu, który istniał kiedyś. Wyjaśniając poszczególne zagadnienia będę poruszał zarówno sprawy ogólne jak i szczegóły bo jak myślę rozgraniczenie ich mija się z celem.

The Walking Dead w zaskakująco szybki sposób stało się jedną z najpopularniejszych marek. Na początku powstał komiks opowiadający o grupie ludzi próbujących przeżyć w świecie opanowanym przez żywe trupy.

Twierdzę, że jestem graczem w miarę doświadczonym, i że nie jest dla mnie problemem rozróżnienie czy dana gra zasługuje na najwyższe oceny, średnie czy najniższe z możliwych. W całym swoim gamingowym życiu staram się spoglądać na wszystko przez pryzmat optymizmu i doszukiwać się pozytywów nawet w grach, które na pierwszy rzut oka mają ich bardzo niewiele albo nawet nie mają ich wcale. Dlatego zawsze dziwnie się czuję i jest mi na swój sposób przykro kiedy po zagraniu w jakiś tytuł czytam jego recenzję i przekonuję się, że zostaje on na łamach mediów całkowicie zniszczony.

Ten tekst nie będzie oryginalny ale za to nieco spóźniony. Byłem świadom, że kilka osób poruszy temat World War Z dlatego postanowiłem nieco odczekać aż cały zgiełk minie. Jednak pokusa napisania kilku słów o tym filmie była zbyt duża. Dlaczego? Dlatego, że uwielbiam wszystko co chociażby w najmniejszym stopniu odnosi się do tematyki naszych zgniłków. Temat jest już wyekspaltowany niemal do cna, ale co z tego? Kolejne książki, gry i filmy zarabiają na siebie co pokazuje też twórcom, że zombiaczków nigdy dosyć. W moim tekście o zombie kilka osób akcentowało zmęczenie materiałem i poniekąd w pełni te osoby rozumiem, jednak fakt faktem jest to towar, który wciąż dobrze się sprzedaje.

Nie jestem człowiekiem czytającym wybitnie dużo książek, jednak fakt faktem co jakiś czas pojawiają się pozycje, które najzwyczajniej w świecie muszę mieć na swojej półce, w swojej kolekcji. Od wielu lat jestem także kibicem Juventusu Turyn. Dlaczego akurat ta drużyna? Do dziś nie znam odpowiedzi na to pytanie. Wiecie jak to jest z małymi dziećmi dopiero co wchodzącymi w świat piłki nożnej?

Przyznajcie się, ilu z Was pragnęło zostać w dzieciństwie lekarzami? Pewnie kilku osobom się to udało, jednak dla większości pozostała to sfera marzeń. Ci, którzy lubią spędzać czas na spotkaniach z przyjaciółmi przy jednym stole, na którym znajdują się wtedy karty, plansze i kości będą mieli okazję poniekąd spełnić marzenie z dzieciństwa. A to za sprawą wydawnictwa Lacerta, które to zdecydowało się wypuścić polską edycję światowego hitu – Pandemic autorstwa Matta Leacock’a.

Filmy, książki i gry mają to do siebie, że podlegają pewnym trendom. Szczególnie widoczne jest to właśnie w przemyśle gier wideo jak i kinematografii, gdzie przy dobrych wiatrach jesteśmy w stanie zobaczyć kilka kolejnych filmów czy gier wykonanych w konkretnej oprawie, opowiadających podobną historię czy najzwyczajniej umieszczoną w niemal identycznym świecie.

Zombie zawsze były ulubieńcami publiczności i wdzięcznym mięsem armatnim w grach komputerowych. Dokładnie rzecz biorąc świat o nich usłyszał za sprawą pewnego kultowego już filmu, jakim była Noc Żywych Trupów wyreżyserowana przez George’a A. Romero w 1968 roku. Od tego magicznego momentu Romero stał się ambasadorem tych kreatur, głównie w filmie. Wydaje mi się, że dziś zombiaczki są jednym z ulubionych przeciwników, jakich możemy spotkać w grach. Nic więc dziwnego, że twórcy tak często po nie sięgają nawet w tytułach, które pierwotnie w swoich założeniach zgniłków były pozbawione. Sam nie ukrywam, że należę do miłośników masakrowania zombie. Jednak skąd wziął się fenomen tych stworzeń i moda na umieszczanie ich gdzie się tylko da?

Fanów anime w naszym kraju nie brakuje. Ja sam jako osoba urodzona na samym początku lat 90. wychowywałem się na takich tytułach jak znany wszystkim Dragon Ball, Capitan Tsubasa czy Slayers.  W tamtych czasach byłem zaaferowany jakością jaką prezentowały sobą anime jednak nie było to coś, co mogłoby przetrwać taką próbę czasu. Wprawdzie od czasu do czasu lubię obejrzeć jakieś anime, które nie należy do gatunku tasiemcowych jednak nie jest to już to co było kiedyś. Czy mi się to podoba czy nie, animacje te posiadają na całym świecie bardzo wierną i liczną rzeszę odbiorców, a Naruto jest marką, która stała się jedną z najlepiej kojarzonych mang i anime na świecie. Nic więc dziwnego, że pojawiła się kolejna odsłona fightera z sympatycznym shinobi w roli głównej – Naruto Shippuden Ultimate Ninja Storm 3.

Nie mam zwyczaju grać w gry o super bohaterach. Głównym tego powodem są dosyć częste ekranizacje oraz gry powstające na ich kanwie. Nie ma co ukrywać, że tytuły te są najczęściej mierne, co większość graczy dostrzega bez problemu i omija je szerokim łukiem. Tym razem jednak powstała gra na podstawie komiksu Marvel'a, który (jeszcze!) nie doczekał się debiutu na srebrnym ekranie. Mowa tu oczywiście o Deadpool'u, jednym z najbardziej groteskowych bohaterów w historii komiksów i niemniej groteskowej grze, która choć krótka zapewnia niemało zacieszu na twarzy gracza.