Na ekranizację Diuny według Denisa Villeneuve’a jeszcze trochę poczekamy

Jeszcze miesiąc temu wydawało się, że prace nad zaanonsowaną pod koniec ubiegłego roku nową kinową adaptacją Diuny ruszą całkiem sprawnie. W październiku do kin trafi bowiem najnowszy film Denisa Villeneuve’a – Blade Runner 2049, będący kontynuacją kultowego filmu Ridleya Scotta – i reżyser niedawnego Arrival (Nowy początek), któremu zlecono nakręcenie adaptacji powieści Franka Herberta, będzie mógł zająć się kolejnym projektem. Niestety, wszystko wskazuje na to, że tak się nie stanie i na obraz przyjdzie nam poczekać trochę dłużej.

W rozmowie z serwisem Cinemablend Villeneuve oznajmił, że ostatnie lata były dla niego wyjątkowo męczące i reżyser potrzebuje odpoczynku. Licząc od wypuszczonego w 2010 roku Pogorzeliska, pracował on nad pięcioma kolejnymi produkcjami (Labirynt, Wróg, Sicario, Nowy początek, Blade Runner 2049) i zmęczenie wzięło nad nim górę. Stres nie odbił się jakoś szczególnie na jakości filmów Villeneuve’a, ale i tak urlop jest nieodzowny. W czasie wolnym reżyser postara się naładować akumulatory i poszukać świeżych pomysłów, z których skorzysta na planie Diuny.

Przy okazji Villeneuve zauważył, że z Diuną spotkał się będąc nastolatkiem i książka go całkowicie pochłonęła. Fascynacja podejmowaną tematyką towarzyszyła przyszłemu twórcy przez lata i wreszcie będzie on mógł przenieść swoje wyobrażenia i przemyślenia na język filmu. Kiedy do tego dojdzie? Tego niestety nie wiemy, ale można bezpiecznie założyć, że prace nad filmem powinny ruszyć w 2018 roku.

Przypominamy, że wytwórnia Legendary Entertainment, która od ubiegłego roku wchodzi w skład chińskiego konglomeratu Wanda Group, doszła do porozumienia ze spadkobiercami Franka Herberta i uzyskała prawa do nakręcenia nie tylko kinowej, ale i telewizyjnej ekranizacji Diuny. Na szczegóły jest jeszcze za wcześnie, ale wiemy, że nad obiema produkcjami czuwają Thomas Tull (trylogia o Batmanie, seria Hangover, 300), Mary Parent (Godzilla, Pacific Rim, Zjawa) oraz Cale Boyter. Role producentów wykonawczych przypadły Brianowi Herbertowi, Kim Herbert i Byronowi Merrittowi.