Miasto Wyrzutków 1 - 30 cm ponad chodnikami

Jacques Peuplier to wielkoduszny osiłek, którego los, poza solidną fizjonomią, obdarzył nietypową zdolnością – słyszy rzeczy. Słyszy, a nawet z nimi rozmawia. To wariactwo okazuje się bardzo przydatne, gdy postanawia wcielić się w rolę detektywa i wypowiedzieć wojnę przerażającym ludziom – muchom...

...którzy pełnią istotną rolę nie tylko w fabule, lecz także ogólnym obrazie. W całokształcie wrażeń, jaki składa się na odbiór tej pozycji. Wszędobylskie, lewitujące sylwetki tworzą unikalną scenerię. Sprawiają, że historia unosi się na naszych oczach. Teatr wrażeń doprawia przemyślany absurd, wyczuta paleta barw i oryginalna kreska, która pomimo undergroundowego sznytu pozostaje całkowicie klarowna i doskonale sprzedaje historię.

Całość przypomina nieco jeden z najlepszych komiksów rodzimej sceny "Przebiegłe dochodzenie Ottona i Watsona" docenione swego czasu we Francji bardziej chyba niż u nas. Podobnie absurdalny klimat, barwy czy przestrzenne, doskonale zakomponowane kadry. Nie mamy tu może mówiącego szczura, ale są gadające przedmioty, nie wyciska się ekstraktu z książek, ale tworzy latających ludzi...

Porównanie to jest w moich oczach olbrzymim wyróżnieniem, ponieważ "Przebiegłe dochodzenie..." uznaję za komiks niemal doskonały, a jego rysownika, Krzysztofa Gawronkiewicza, za numer jeden polskiej sceny. Julien Lambert wypada w Mieście nie gorzej, a przy tym samodzielnie realizuje cały projekt. To jeden z najlepszych, autorskich komiksów jakie kiedykolwiek czytałem. Po mojej stronie – czysty zachwyt.

Miasto Wyrzutków polecam absolutnie każdemu. Zwłaszcza tym, którzy cenią komiksy pomysłowe, klimatyczne, badające świeże rewiry wyobraźni. Polecam także wszystkim ceniącym sobie dzieła znakomicie zrealizowane, a przy tym stylistycznie dalekie wzorcom eksploatowanym przez amerykański mainstream. Dodatkowym atutem jest fakt, że całość zamknie się w dwóch tomach.

Józek Śliwiński