Zastanawiam się czy istnieje złoty środek w przypadku gier, które powracają po latach. Remake i remaster to codzienność, ale wydaje mi się, że nie ma jeszcze formuły na to jak produkcje tego typu powinny wyglądać. Czy należy zachować wierność oryginałowi? Może trzeba go unowocześnić lub zaprezentować wariacje na temat starych pomysłów? Może wystarczy odrobinę podpić rozdzielczość i liczyć na kupę szmalu? Trudno powiedzieć bo dużo pewnie zależy od tego czego oczekuje tak zwany „target” danej gry. Ciekawe na jakie rozwiązanie zdecydowali się twórcy Panzer Dragoon: Remake?

Starość nie radość, młodość nie wieczność. God Country przypomina o tym od pierwszych kadrów. Widzimy w nich człowieka pełnego złości i goryczy. Człowieka, któremu Alzheimer odebrał wspomnienia i sens życia. A gdyby tak z nieba spadł magiczny miecz? Gdyby tak dało się chwycić jego rękojeść niczym ostatnią deskę ratunku i odzyskać wolę walki?

Mrok, przemoc, krew, śmierć, gniew, smutek, strach – wszystko to, a nawet więcej można było znaleźć do tej pory w kolejnych częściach serii Czarodziejki.net. Dzieło Kentaro Sato mocno przeraża, ale również na tyle zachwyca, że na kolejne części mangi czeka się z utęsknieniem. Pora więc sprawdzić jak na tle poprzednich odsłon radzi sobie tomik siódmy.