Outcast - Wspaniała przygoda na obcej Planecie.
Za co kochamy przygodówki?
Czy kiedyś się doczekamy: trzecia część The Longest Journey - Dreamfall Chapters
Atlantis: The Lost Tales - urzekająca opowieść o mistycznej Atlantydzie
Nowa Fala polskich gier przygodowych
Recenzja gry State of Mind - trójkątny cyberpunk
Prowadzenie śledztwa w sprawie własnego zabójstwa? Przeniesienie się do świata astralnego i gra duchem-detektywem? Klimatyczne miasteczko Salem, owiane legendami dotyczącymi wiedźm i ich palenia na stosie? Brzmi ciekawie, prawda? Tak też pomyśleli twórcy ze studia Airtight Games i pokusili się o stworzenie detektywistycznej przygodówki wzbogaconej o elementy nadnaturalne. Pomysł świetny, a jak z wykonaniem?
Koszmar z Głębin: Wyspa Czaski jest kolejną produkcją zabrzańskiego studia Artifex Mundi. Rodzimy deweloper kontynuuje ekspansję na tereny gier przygodowych, a konkretniej podgatunku HOPA – Hidden Objects Puzzle-Adventure. Czują się w tym naprawdę dobrze, co pokazuje recenzowana gra!
Jakiś czas temu bardzo namiętnie ogrywałem tytuły sygnowane marką Artifex Mundi. Jednak po pewnym czasie zacząłem odczuwać znużenie, wyczerpanie materiałem. Ostatnio jednak wpadł mi w ręce klucz do niedawno wydanej, dzięki Zielonemu światłu, gry na Steamie – Koszmar z Głębi: Wyspa Czaszki. Nazwa bynajmniej nie odnosi się do jakości produktu.
The Journeyman Project 3 to jedna z moich ulubionych serii przygodówek. Trzecia odsłona cyklu, Legacy of Time zabiera nas ponownie w przeszłość, żeby uratować przyszłość.
Gry z interesująca historią możemy podzielić na takie, w których wszystko staje się jasne wprost proporcjonalnie do przegranych godzin oraz takie, w których wszystkiego musimy dowiadywać się sami. I jedne i drugie są pełne uroku, lecz kiedy człowiek ma dość prowadzenia za rączkę, z pewnością sięgnie po tytuł z drugiej kategorii. Taki jak na przykład Dark Souls. Niestety, ze względu na moje słabe nerwy i casualowość oraz problem z lewym analogiem w padzie (ach, te wymówki!) nie napiszę recenzji Dark Souls przez jeszcze długi czas – podzielę się za to moimi wrażeniami z gry Contrast, która mimo swojej ogólnej prostoty, zawiera w sobie pewną magię, przyciąga i również nie mówi nam wszystkiego wprost.
Na drugi odcinek Wilka Pośród Nas studio Telltale Games kazało nam czekać prawie cztery miesiące! Czas ten dla mnie został wydłużony dodatkowo, gdyż zdecydowałem się trwać w postanowieniu, iż tę produkcję ukończę i zrecenzuję w ojczystym języku. Gdy tylko ekipa z serwisu Graj Po Polsku ukończyła spolszczenie, a więc 27 kwietnia, z podekscytowaniem odpaliłem przetłumaczony już epizod.
Niebawem minie rok od zakończenia zbiórki na Kickstarterze, a od tamtej pory o następcy Neverhooda niczego nowego się do dowiedzieliśmy. Wszelka aktywność twórców na rynku wygasła, nie wiemy nawet czy produkcja ta powstaje, a jak już – to na jakim jest etapie. Niepokoję się, bo to właśnie Armikrog jest na mojej liście najbardziej pożądanych i oczekiwanych produkcji.
Master Reboot to jedna z tych gier, która obiecuje bardzo wiele, a ostatecznie jest jedynie ciekawostką. Jednak ta ciekawostka jest na tyle frapująca, że mimo pewnych braków potrafi przyciągnąć na te kilka godzin gry.
Na kolejne dzieło od Telltale Games ostrzyłem sobie ząbki już od momentu ukazania się pierwszych zapowiedzi. Czas oczekiwania uległ jednak lekkiemu wydłużeniu, a wszystko dlatego, iż postanowiłem zagrać w The Wolf Among Us w polskiej wersji językowej. Z pomocą wielu graczom oczekującym spolszczenia przyszła ekipa tłumaczy z serwisu Graj Po Polsku wspierana przez GameSub. Gdy ich polonizacyjny projekt dobiegł końca, zasiadłem przed komputerem, zainstalowałem patcha, pstryknąłem palcami, po czym historię przedstawioną w grze Wilk Pośród Nas (tytuł po polonizacji) zacząłem chłonąć jak gąbka wodę.
Jakoś nie interesowały mnie przenośne konsole sony i prawdopodobnie nigdy nawet nie miałbym żadnej w ręku, gdyby znajomy nie postanowił mi pożyczyć swojego egzemplarza. Zabawne, że zrobił to tylko w jednym celu: Masz, zagraj w to. – Powiedział. – Taka przygodówka, ale przebija klimatem Amnesię.
W Amnesię nie grałem, więc się nie wypowiem, ale atmosfera w Corpse Party jest naprawdę przerażająca.
Jakie to szczęście w nieszczęściu, że gry przygodowe są ostatnio niszą w branży wirtualnej rozrywki. Jednak taka, a nie inna sytuacja pozwala świadomym tego twórcom, tworzyć naprawdę dojrzałe produkcje i tu nie chodzi tylko o stylizację, a fabułę i narrację! Przygodówki pozwalają również ruszyć głową – za to je lubię, ale taka ich przecież rola!