Autopsja, czyli pośmiertne badanie zwłok w celu ustalenia przyczyn śmierci, od jej początków budziła ludzką odrazę. Zwłaszcza w Europie, która przez wieki wzbraniała się przed rozwojem medycyny sądowej, podczas gdy Chińczycy pierwsze traktaty dotyczące tego zagadnienia pisali na przełomie II –II w.n.e. Słynny obraz „Lekcja anatomii doktora Tulpa”, pędzla Rembrandta van Rjina, ukazuje niezwykłe wydarzenie odbywające się raz do roku w Amsterdamie. Autopsję przestępcy, którego spotkała straszliwa kara po zagrabieniu płaszcza. Tylko ludzi skazanych można było paddać tak bestialskiemu procederowi, jak rozczłonkowanie zwłok w celach medycznych. Na obrazie Rembrandta widzimy jak doktor Nicolaes Tulp (holenderski chirurg i burmistrz Amsterdamu) tłumaczy zainteresowanym szczegóły anatomiczne człowieka. Do medycyny kryminalnej, od tamtego wydarzenia było jeszcze daleko...

The Walking Dead powoli zaczyna zjadać swój własny ogon. Game of Thrones zmierza ku nieuchronnemu końcowi. Wikingowie z radosnej masakry ewoluują w dramat rodzinny na dalekiej północy… Cóż nam pozostaje? Westworld!

Na wstępie uczulam, że w tekście są spoilery. Tekst najlepiej czytać po zapoznaniu się z pierwszym sezonem serialu Westworld.

Westworld pojawił się w telewizji 2 października 2016 roku, bez zbędnej otoczki reklamowej i z miejsca zaskarbił sobie serca widzów. Pierwszy odcinek ściągnął przed ekrany 3,3 miliony widzów, zdecydowanie więcej niż pierwowzór z 1973 roku. Nieporównywalne jest także wykonanie. To czego nie udało się osiągnąć w ubiegłym wieku, dziś jest standardem. Pierwszy sezon zakończył się po 10 odcinkach, z czego finałowy trwał blisko półtorej godziny i zafundował widzom niezłą karuzelę emocjonalną,a najbardziej zaskakujący wątek zostawił oczywiście na koniec. 

Pośród mrozu i pluchy, ciemności i niesprzyjających warunków atmosferycznych w naszym spowitym jesienną mgłą kraju, do kin wpłynęła na wielkiej fali nowa „księżniczka” Disneya - Vaiana. Animacja tak piękna, że tylko brak środków na koncie powstrzymuje mnie, przez rzuceniem wszystkiego i wyjechaniem na Haiti.

Miłośnicy uniwersum DC mogą zakończyć lament nad klęską nieurodzaju, bo oto nadchodzi Wielka Kolekcja Komiksów DC, która obejmie ponad 60 pozycji! Pierwszy tom będziemy mogli zakupić już 24 sierpnia w cenie 14.90 zł. Kolejne tomy będą droższe, ale w tym szczególnym przypadku wydatek 39,90 zł wydaje się uzasadniony, gdy do ręki otrzymujemy pozycję w twardej oprawie, wydaną na kolorowym lakierowanym papierze.

Odin Sphere Leifdrasir to remaster bliski ideału. Daleki od bycia zwykłą wydmuszką złożoną jedynie z obietnic speców od marketingu. Pomijając pewne oczywistości, czyli dostosowanie rozdzielczości gry do współczesnych standardów, poprawiono także sterowanie, usprawniono wiele elementów interfejsu oraz dodano do rozgrywki więcej zawartości w postaci nowych przeciwników i miejsc do odwiedzenia. Odin Sphere otrzymało także wyróżniający go podtytuł o niewymawialnej nazwie – Leifdrasir. Wszystko, co potrzebne, aby stać się hitem.

Istniejące od 2007 roku studio Spicy Horse zamknęło swoje podwoje i zakończyło szaleńczy galop przez gamedev. Wielka szkoda, biorąc pod uwagę, że założyciel American McGee to jeden z ciekawszych twórców gier wogóle. Kim jest człowiek odpowiedzialny za najbardziej wykręconą wizję Alicji z Krainy Czarów?

Wiecie jak to jest... Krucho z kasą, kredyty depczą po piętach kolejnymi terminami spłat, więc człowiek nie marudzi, tylko bierze pracę jak leci. 

Tak trafiłem na ogłoszenie w miejscowej gazecie. Poszukiwali, odważnego, odpornego na stres człowieka z dużą tolerancją na rzeczy nadprzyrodzone. Pomyślałem, co to dla mnie? Mieszkałem kilka lat w akademiku. Cuda były tam na porządku dziennym. Zgłosiłem się i niemal od ręki zostałem przyjęty na stanowisko Pogromcy. 

Sherlock Holmes zgodnie z książkowym pierwowzorem zamieszkiwał Baker Street 221B. Jako postać fikcyjna zawłaszczyła sobie ten adres dożywotnio i nie wyobrażam sobie, aby ten stan miał ulec zmianie w przyszłości. Tłumy ludzi zbierają się na Baker Street w Londynie, gdzie obecnie mieści się jego muzeum, przeświadczeni, że właśnie przekraczają próg słynnego adresu. Tymczasem... ulegają sprytnemu przekłamaniu.

Kontynuując badanie Sherlocka i jego przeróbek można czasem natrafić na produkcje, które wyłamują się z utartego schematu. Zapraszam na podróż w najdalsze zakamarki ludzkiego umysłu, które stworzyły… najbardziej oryginalne adaptacje przygód słynnego detektywa.
Zapewne niemal wszyscy wiedzą, że nowe szaty króla detektywów przybrał niejaki doktor House. Ekstrawagancki, gburowaty, uzależniony od Vicodinu jest Sherlockiem na miarę XXI wieku. Twórcy nigdy nie ukrywali, że to właśnie słynny detektyw posłużył jako inspiracja do wykreowania postaci lekarza. Gdyby ktokolwiek miał co do tego wątpliwości, budynek, w którym mieszkał dr House oznakowany, był numerem 221. Podobieństw jest zdecydowanie więcej. Począwszy od uzależnień przez zamiłowanie do instrumentów muzycznych na otaczających go osobach kończąc.

Czy wiecie, jednakże postać Holmesa przeżyła nie tylko zmianę zawodu, czasów, ale również płci i doczekała się zmiany gatunkowej?

Tim Burton to wirtuoz tego, co niezwykłe i dziwne. Jego Alicja w krainie czarów była jazdą bez trzymanki. Czy oddanie wodzy do tego szalonego powozu w ręce zdecydowanie bardziej stonowanego reżysera Jamesa Bobina wyszło produkcji na dobre?

Jak wyglądał Sherlock Holmes? Wg książkowego opisu był to wysoki szczupły mężczyzna o ciemnych włosach i krzaczastych brwiach. Miał szare przenikliwe oczy i wydatny orli nos. Choć nigdy na poważnie nie parał się sportem, doskonale znał szermierkę i boks. Jak się zmienił wraz z kolejnymi produkcjami filmowymi i serialowymi? Który z poniższych jest waszym faworytem? Może macie innego ulubionego Sherlocka?

Jak tu nie kochać Sherlocka? Diabelnie inteligentny i nonszalancki. Łączy w sobie dekadentyzm minionego wieku i niepoprawność współczesności. Mężczyzna, który uosabia jednocześnie wszelkie możliwe wady człowieka, jak i zalety. Zawładnął filmami, serialami, książkami i grami. Artur Conan Doyle stworzył postać niedoskonale doskonałą. Już wkrótce będziemy mieli okazję po raz kolejny wcielić się w jego skórę za sprawą gry The Devil’s Dougther. Zanim jednak spotkamy Córeczkę samego Diabła, zapraszam Was na małe śledztwo tropem gier z udziałem słynnego detektywa.

Opowiem Wam dziś historię o wielkim wojowniku. Tak wielkim, że z trudem mieści się w drzwiach. Jednak jego siła, nie tkwi w rozmiarze, choć jest to jego niewątpliwa zaleta, lecz w jego mocy. Mocy, tak mocarnej, że żaden mocarz nie może się równać z jego mocarnością. Opowiem Wam o smoczym wojowniku!

Artbooki to zjawisko bardzo dziwne. Produkt z pogranicza zbędnych, a jednocześnie bardzo ekskluzywnych i będących obiektem pożądania wielu fanów danego filmu czy gry. Mówicie, że nie potrzebujecie artbooków do szczęścia? Mówicie, że nikt ich nie potrzebuje?! Jeśli ich nie potrzebujecie , pakujcie je w paczkę i znajdę im nowy dom. A konkretnie mówię o … moim domu ;).

Visual Novel to gatunek, który w Polsce nie cieszy się zbyt wielką popularnością. Wymaga sporego zaangażowania w przedstawianą opowieść, przebicia się przez tysiące linijek tekstu, a to wszystko najczęściej okraszone jest wyjątkowo statyczną oprawą graficzną. Czy może być gorsza rekomendacja? Mimo tych wszystkich pozornych wad Danganronpa: Trigger Happy Havoc, utrzymała mnie przed ekranem, aż do końca…