Dzisiaj będzie rockowo. Znacie zespół The Gone Jackals? Dla ułatwienia dodam, że panowie wywodzą się ze sceny motocyklowej. No dobrze, ja też ich w ogóle nie znam i pewnie mało kto na świecie dowiedziałby się o ich istnieniu gdyby właściwie nie jedna piosenka. Utwór „Legacy” trafił do intra gry Full Throttle, dzięki czemu zespół miał swoje pięć minut również w „naszej branży". Poniżej znajdziecie pełną wersję piosenki oraz fragment z gry, w którym ona występuje. 

Są takie gry, które pamiętamy przez lata nie tylko za prawą genialnego gameplayu, ale także oprawy dźwiękowej. Jedną z nich jest Cannon Fodder. Tytuł, w którym małe ludziki odstrzeliwują innym małym ludzikom głowy w 1993 budził tak wielkie kontrowersje, że w Niemczech oczywiście jego sprzedaż została zakazana. Cztery piksele na krzyż mogą śmieszyć dziś fanów Manhunta.

Tetsuya Takahashi to jeden z najważniejszych twórców japońskich gier RPG. Spod jego ręki wyszły takie perełki jak Chrono Trigger czy Xenogears. Ostatnio człowiek ten znowu o sobie przypomniał przygotowując na Nintendo Wii grę Xenoblade. Wii, pfff...

No dobra, można się wyśmiewać do woli, ale jedno jest niezaprzeczalne. Soundtrack autorstwa Yoko Shimomury (Kingom Hearts, Xenogears, Xenosaga) jest fantastyczny i warty uwagi. Dziś puścimy sobie jeden utwór zatytułowany zwyczajnie Prologue A, ale być może w przyszłości zapodamy coś jeszcze, bo naprawdę warto. Ta muzyka jest potężna i wcale nie przypomina rozwlekłych i nijakich kompozycji dużej części japońskich muzyków.

Prezentujemy Wam drugi z pięciu fragmentów książki Assassin's Creed: Renesans, która w listopadzie ukaże się na rynku nakładem wydawnictwa Insignis Media. Zapraszam do lektury.

Pierwszy fragment znajdziecie w tym miejscu.

Fragment 2: Wyścig po florenckich dachach 

(…) Jakąś godzinę później, po posiłku z ribolitta i bistecca, popitych butelką brunello, Ezio zapomniał, że w ogóle jest zraniony. Był młody i zdrowy, więc dość szybko poczuł, że cała energia, którą stracił, z powrotem napływa do jego ciała. Adrenalina, którą wywołało zwycięstwo nad bandą Pazziego, z pewnością pomogła mu szybko dojść do siebie.

Nieczęsto zdarza się, aby język polski zagościł na ścieżce dźwiękowej zachodniej produkcji. Zresztą dalekowschodniej tym bardziej. Właściwie to znam tylko dwa takie przypadki. Zespół Jamal i piosenka Pull Up w trakcie powtórek z wyścigu w Need for Speed: Shift i Myst IV, do którego muzykę nagrywała Kapela ze wsi Warszawa. Dzisiaj będzie więc na ludową nutę.

Najlepsze wyścigi wychodzą spod ręki Codemasters. Zuzanna lubi je tylko jesienią. Ale to pannica złośliwa i nie przepuści żadnego sposobu żeby wytknąć grze babola. F1 2010 jest dobrą grą. Najlepszą ścigałką z Kubicą w jednej z głównych ról. Bo jedyną (hue, hue). Niezła gra arcade z kilkoma ewidentnymi wpadkami, wśród których na jednym z pierwszych miejsc wymienić można beznadziejnych mechaników w pit stopach, którym wymiana samego ogumienia potrafi zająć 8 sekund, przez co wyprzedza nas cały sznur kierowców wjeżdżających za nami do alei serwisowej.

Jeszcze zanim stała się częścią koncernu Electronic Arts, firma Westwood Studios kojarzyła się fanom przede wszystkim z dwoma gatunkami gier: erpegami i strategiami czasu rzeczywistego. Wśród tych drugich królowała oczywiście seria Command & Conquer, do której muzyki jeszcze wielokrotnie sobie posłuchamy. Nie zapominajmy jednak, że Kalifornijczycy wespół z ekipą Intelligent Games są także autorami wydanej przed dziewięcioma laty Emperor: Battle for Dune. Zmaganiom na pustynnej planecie Arrakis towarzyszyła muzyka nadwornego kompozytora Westwood, czyli Franka Klepackiego, ale także Jarrida Mendelsona oraz Davida Arkenstone’a. Ostatni z panów odpowiedzialny był za wszystkie tematy muzyczne poświęcone złowieszczemu rodowi Harkonnenów. I właśnie jednego z tych utworów posłuchamy sobie dzisiaj. Tribute to Evil!

W 1994 roku na rynku pojawiła się przełomowa gra autorstwa Warrena Spectora, która z miejsca zawładnęła umysłami fanów posiadających większą ambicję niż rozwałkowywanie po ścianach stworków z Dooma. System Shock nie był pierwszym poważnym cyberpunkowym erpegiem, ale z pewnością był najważniejszym. Samotny gracz przeciw zbuntowanej sztucznej inteligencji o nazwie SHODAN, opustoszała stacja kosmiczna gdzieś na orbicie Saturna. I świetna ścieżka dźwiękowa, szczególnie w wersji CD gry. Tylko posłuchajcie tego intra.

Co prawda UV prowadzi już autorski blog poświęcony muzyce w grach, ale jako że również kolekcjonuję i przede wszystkim słucham na co dzień tego samego co instaluję na swoim komputerze lub wrzucam do czytnika konsoli, być może warto podzielić się swoją pasją również z szerokim gronem czytelników. Dlatego też od dzisiaj postaram się wrzucać na gameplay.pl codziennie jeden utwór muzyczny. Oczywiście wybrany zupełnie subiektywnie i z pogwałceniem jakichkolwiek zasad demokracji ;)

Są tu jacyś fani Gothica? Zagraliście w demo Arcanii? I jak wrażenia? Bo moje szczerze mówiąc takie sobie. Spodziewałem się bezmózgiej sieczki i poniekąd powinienem być usatysfakcjonowany w swoim czarnowidztwie. Poniekąd, bo wcale nie jest tak źle. System walki jest zupełnie inny niż w poprzednich odsłonach serii, zdecydowanie nastawiony na ostrą rąbankę. Zresztą gra nawet na pececie obsługuje pada, więc tak zaprojektowana walka bawić ma przede wszystkim na konsolach. Nie uważam jednak, że to źle. O ile scenariusz i możliwości świata nie zostaną ograniczone do tzw. PWP, czyli przynieś, wynieś, pozamiataj to nie widzę powodu, żeby nie móc przy Arcanii dobrze się bawić.

Choć na co dzień szperanie po takich serwisach, jak bankier.pl nie należy do ulubionych zajęć graczy, czasem można natknąć się tam na ciekawe informacje dotyczące również poletka gier. Ot, choćby taki raport bieżący pochodzący od Komisji Nadzoru Finansowego. Otóż, jak możemy przeczytać, CD Projekt Red zawarło (a właściwie doprecyzowało) umowę z firmą Namco Bandai dotyczącą ogólnoświatowej dystrybucji gry Wiedźmin 2 na komputery klasy PC. Licencja nie dotyczy m.in. naszej części Europy, co oczywiste, ale także np. Stanów Zjednoczonych, gdzie wydaniem gry zajmie się Atari. CDP Red zostawiło sobie także możliwość wyboru cyfrowej platformy dystrybucji. 

Wkrótce do księgarń trafi pierwsza przełożona na polski język powieść, której akcję umiejscowiono w uniwersum gry Assassin's Creed. Mamy przyjemność zaprezentować Wam pierwszy z pięciu fragmentów książki Assassin's Creed: Renesans wydawnictwa Insignis Media, w którym będziecie świadkami starcia pomiędzy zwolennikami rodziny Ezio Auditore i klanem Pazzich. Gracze zapewne doskonale pamiętają, że właśnie podobną sceną rozpoczynał się Assassin's Creed II. Zapraszam do lektury.

Licząca 488 stron powieść autorstwa Olivera Bowdena w przekładzie Tomasza Brzozowskiego znajdzie się w sprzedaży w listopadzie.

Pierwszy, oficjalny, podcast serwisu gameplay.pl jest już gotowy do przesłuchania. W tym odcinku dyskutujemy o wrażeniach po Tokyo Game Show, chwilkę poświęcamy najnowszym odsłonom serii FIFA i Pro Evolution Soccer, Bobby'emu Kotickowi, betatestom, a także Halo: Reach. Rozwiązujemy również konkurs na nazwę naszego podcastu.

W podcaście biorą udział: g40st, eJay oraz Łosiu.

Zapraszamy do komentowania, co Wam się podoba, co powinniśmy zmienić, może macie jakieś własne pomysły, z których moglibyśmy skorzystać? Do usłyszenia następnym razem.

Za tydzień czeka nas premiera najnowszej, piątej części gry Sid Meier's Civilization, o czym zapewne fanom strategii nie trzeba przypominać. Co więc powiecie w ramach odliczania pozostałego do premiery czasu na obejrzenie trzynastominutowego filmiku ukazującego kilka zmian w rozgrywce w stosunku do poprzednich części? Wszystko to dzięki uprzejmości serwisu Joystiq.

Bioshock: Infinite trafi do sklepów dopiero za dwa lata, ale marketingowcy 2K już dzisiaj odwalają genialną robotę. Mieliśmy już trzy różne okładki Game Informera z motywem gry, a teraz ten sam magazyn zafundował nam możliwość obejrzenie plakatów propagandowych, które pewnikiem pojawią się również w grze, gdzie przyozdobią mury Columbii. Poniżej tylko próbka, reszta po rozwinięciu wpisu, w galerii.

Gameplay.pl ma już swoją świecką tradycję rozpakowywania edycji kolekcjonerskich gier, ale nie pogardzimy również materiałem przygotowanym przez kogoś innego. Tym bardziej, jak tym kimś innym jest jeden z pracowników studia Lionhead, który pokazuje co składa się na specjalne wydanie gry Fable III.

Polski rynek gier coraz bardziej się normalizuje, co zauważają również wydawcy książek. Mieliśmy już powieści z uniwersów Dungeons & Dragons, było Dragon Age, ostatnio Mass Effect. Abstrahując od ich jakości, zawsze miło jest poczytać o bohaterach chwilę wcześniej biegających na ekranie tv czy monitora.

Najważniejszą premierą tego tygodnia bez wątpienia jest Halo: Reach. To ostatnia gra z tego uniwersum tworzona przez zasłużone również dla rynku pecetowego studio Bungie. Firma podpisała dziesięcioletnią umowę na wydawanie swoich produktów z koncernem Activision, wobec czego Reach jest niejako prezentem pożegnalnym dla fanów serii. Dlatego też gra musiała być wyjątkowa nie tylko pod względem rozgrywki, ale również wydania. Tym razem w naszym skromnym "unboxingu" bierzemy na tapetę najdroższe wydanie gry, tzw. Edycję Legendarną. Zapewniam Was, że jest ona taka nie tylko z nazwy. 

Przed Wami, gotowy do pobrania, świeżutki pierwszy odcinek, zwany numerem :) podcastu serwisu gameplay.pl. Postanowiliśmy przygotować dla naszych czytelników kolejną atrakcję, która mamy nadzieję, stanie się cotygodniowym dodatkiem do naszej (nie)typowej działalności.

W dzisiejszym podcaście udział biorą: g40st, Hed, eJay oraz Verminus.

Co w środku?

Na pierwszy ogień idzie najważniejsze wydarzenie ostatnich dni, czyli rezurekcja Duke Nukem Forever. Następnie dyskusja przenosi się na tematy dotyczące dodatków DLC, by potem meandrować pomiędzy naszymi oczekiwaniami co do premier września a sytuacją dubbingu i lokalizacji gier w Polsce. Rozmawiamy o nadchodzących Arcanii: Gothic 4 i Two Worlds II, a także podejmujemy się skromnej analizy Halo: Reach i F1 2010. Na koniec słówko do kinomaniaków od eJaya i trzy słowa o MMO. Zapraszam do ściągania i dzielenia się wrażeniami oraz dobrymi radami!

Zima tuż, czapkę włóż. No, może jeszcze nie ta biała suka uwielbiająca przemrozić mnie do szpiku kości, ale na noc zacząłem zamykać okno w sypialni. Raz zapomniałem i śpiący zwykle w tym samym pokoju pies biegał rano z gilami pod nosem. Ale nie o tym chciałem pisać, tylko o tym, że zbliża się pora, w czasie której nie ma milszej rzeczy od posadzenia siedzenia przed monitorem lub telewizorem po to, by bez końca móc oddawać się przyjemnemu graniu w hiciory. Co prawda ostatnimi czasy w pozostałej części roku też dobrych i bardzo dobrych tytułów nie brakuje, ale okres jesienno-zimowy daje możliwość zapolowania na dużego zwierza. Postaram się zatem przybliżyć Wam, co też interesującego wydarzy się w tym roku w moim życiu gracza. 

Drakensang: Rzeka Czasu jest kolejnym niemieckim erpegiem opracowanym na podstawie popularnego u naszych zachodnich sąsiadów systemu Das Schwarze Auge lub The Dark Eye jak kto woli. Polski wydawca gry, firma Techland, przygotowała na polski rynek dwa wydania gry, z czego jedno nie bez powodu nazywa się wersją kolekcjonerską. Poniżej damy nura do sporych rozmiarów pudła i zobaczymy co kryje się w środku. Przepraszam jednocześnie za jakość zdjęć, ale jest taka szarówa, że i tak cudem wbudowany w telefon aparat cokolwiek łapie.

Nowy numer magazynu Game Informer zawierać będzie ponoć wiele świeżych informacji dotyczących Bioshock: Infinite. Zanim jednak położymy rączki na jego zawartości, redaktorzy ujawnili światu dwa dni temu trzy okładki, z którymi pismo będzie można zakupić. Co ciekawe, wszystkie trzy są stworzone przy czynnym udziale specjalistów z Irrational Games. Celem jest stworzenie okładki pisma, które mogłoby znaleźć się na początku XX wieku na pokładzie Columbii, czyli powietrznego miasta, w którym rozgrywać się będzie akcja gry.

Gigantyczna akcja marketingowa czy dzieło sztuki na miarę Madonny na okładce Machiny? Która okładka podoba Wam się najbardziej? Poniżej miniaturki, wersje full znajdziecie w galerii.

Pamiętacie jeszcze latające świnie z wczorajszego niusa na Gry-Online.pl? Jasne, że pamiętacie. A tymczasem na trwającej w najlepsze imprezie PAX jakiś ciekawski fan cyknął Randy’emu Pitchfordowi z Gearbox Software fotkę, na której pan prezes paraduje w takiej oto koszulce.

Inwazja Wojennego Młota 40,000 trwa w najlepsze. A może dopiero się zaczyna? Przez wiele lat byłem czynnym erpegowcem (stare dobre czasy drugiego AD&D i pierwsze pojawienie się w Polsce Warhammera – to był szał), ale jak to w życiu, coś się zaczyna, coś się kończy. Przez jakiś czas ustawiałem na stoliku również plastikowo-metalowe armie. Najpierw Dwarfów by potem przenieść się w przyszłość i rozpocząć praktykę ze Space Marines. Przyznaję, że nie trwało to długo, ale sentyment do tego uniwersum u mnie pozostał do dziś i podoba mi się, że coraz więcej Młotka pojawia się w wersji elektronicznej. Mamy przecież zapowiedź trzeciego dodatku do Dawn of War, wiemy, że gdzieś tam powstaje już trzecia część serii, wkrótce powinniśmy zagrać w Space Marine, a fani MMO przyniosą chlubę Imperatorowi dzięki Dark Millenium. Ale cieszy mnie również fakt, że nie zapomina się w tym wszystkim o zwykłych maniakach role-playing, bowiem do oferty niektórych polskich sklepów wszedł właśnie Deathwatch – nowy dodatek do systemu Warhammer 40,000 Roleplay, w którym gracze będą mieli okazję wcielić się w elitę elit Kosmicznych Marines. To już trzecie podejście Fantasy Flight Games do tego tematu, po moim zdaniem świetnych Dark Heresy i Rogue Trader.

No i stało się to, czego najbardziej się obawiałem. Rocksteady na łamach brytyjskiego PSM3 potwierdziło, że w Batman: Arkham City znajdzie się multiplayer. Co prawda nie podano żadnych detali, ale mam nadzieję, że będą to tylko jakieś dodatkowe tryby gry, w które będzie można sobie popykać po ukończeniu fabuły, a nie kooperacja.

Nie zrozumcie mnie źle. Uwielbiam dobrze zrobionego co-opa. Są bowiem gry, takie jak na przykład Gears of War, Castle Crashers czy seria LEGO, które wręcz są do tego stworzone, aby wspólnie z przyjaciółmi robić „rozpierduchę” na ekranie. Ale kiedy uruchamiam mroczną i klimatyczną opowieść, a taką było właśnie Arkham Asylum, nie chcę słyszeć o żadnej współpracy. Nawet gdyby ona miała być z własną babcią, siostrą, matką, dziewczyną, żoną czy najlepszym kumplem. Jestem ja, pad i telewizor. No i przygaszone światło.