Czytanie o grach wciąż jest w Polsce dość egzotyczną figurą. Jednak nawet to się zmienia. Na polskich półkach pojawiło się w tym roku kilka pozycji, z którymi powinien się zaznajomić każdy człowiek związany z tą branżą zawodowo lub hobbystycznie. A to przecież nie wszystko. Wystarczy przełamać barierę językową, żeby otworzył się przed nami ogromny świat literatury poświęconej grom, w którym nieustannie pojawiają się bezcenne pozycje.
Cóż. Tydzień znowu nietypowy, w większości wypełniony przez rzeczy, o których nie mogę jeszcze mówić głośno. Ale to nie powód, żeby pozbawić Was cotygodniowej porcji rozrywki na Wybuchających. Najwyższy czas zająć się pytaniami, które w Waszych mailach i wiadomościach pojawiają się najczęściej. Koniec końców nie będę wrzucał wszystkiego do jednego wora, bo bardziej satysfakcjonujące będzie zbadanie zadanego tematu w większym szczególe. Na pierwszy ogień...
To chyba najbardziej denny tytuł, na jaki się kiedykolwiek zdobyłem. Ale, łodafaka, prawdziwy. Internetowy fenoment "Maciusia z Klanu" leży dla mnie po smutnej stronie spraw, bo solidnie żal mi zainteresowanych, aktorów, szczególnie tych młodszych, których klanowy Borg bezpowrotnie zasymilował. Denne jest śmianie się z Maćka "bo tak", ale jeszcze bardziej denne, zbrodnicze wręcz, jest to co writerzy serialu robią ze swoimi postaciami, regularnie robiąc z nich sieciowe pośmiewisko. Nie uwierzę aż, że to nie jest w jakimś stopniu robione specjalnie. Fakt, raz na pół roku, kiedy mi się przypomni, sprawdzam co nowego na Youtube w temacie Maćka, Ryśka i reszty (a wiedzcie, że w czasach środkowej podstawówki Klan oglądałem naprawdę pasjami - jako rówieśnik Oli "chinki cziku-cziku-linki" Lubicz). Tym razem trafiłem na coś takiego, pewnie stare i znane, ale i tak.
Wiele jest związków frazeologicznych ze słowem emergent w projektowaniu gier wideo. I każdy oznacza coś fajnego – coś, do czego każdy projektant aspiruje.
W dużym skrócie chodzi o samoczynne pojawianie się w grach pewnych elementów, jak to się mówi „na przecięciu systemów rozgrywki”. Samoczynne, to znaczy bez ingerencji projektanta, bez skryptów, bez umieszczenia w grze wielkiego napisu „podejdź tutaj i coś się stanie”. Chodzi o rzeczy odkryte przez użytkowników, a wręcz przez nich wymyślone, dopowiedziane. Istnieje też coś takiego, jak „objawiona” narracja*, czyli emergent narrative.
*słowo narrative jest dość niejednoznaczne w tłumaczeniu, umówmy się na taką wersję
Dziś w innej formule niż zwykle. Ale nie martwcie się, bo tekstowe podsumowania tygodni będą kontynuowane. Ale bez spinki, zależy jak wiatr powieje. Beczlogi częściej oglądać można pod adresem www.facebook.com/kgonciarz.
Tokyo Game Show już za nami, a komu mało unikalnej w skali świata kultury gier wideo KKW - niech czyta dalej. Opowiem o książce, która jest najkompletniejszym i najbardziej satysfakcjonującym zbiorem informacji o życiu graczy na niezwykłej planecie, jaką jest Japonia.
Nowy numer Playboya już w kioskach. Kupiłem, zobaczyłem, doznałem geniuszu pomysłu i układu win-win. Geeki kupią Playboya, yuppies kupią Wiedźmina. Nie ma nic lepszego. Tymczasem moją uwagę przykuło coś innego.
Pamiętajmy, że Triss generalnie niezbyt chętnie pokazywała się w książkach nago - jej dekolt przeszywała dość brzydka blizna. Możemy więc uznać, że używa ona swoich magicznych zdolnosci do utrzymania wokół siebie pola maskująco-kosmetycznego. I spoko, Ale. Na poniższym zdjęciu widać, jak Triss z zawstydzeniem leży na łóżku z wiedźmińskim amuletem w ręku. Jak słusznie zauważyła Natasia, ten kawał biżutu zwykle intensywnie wibruje w pobliżu energii magicznych.
Może jestem zboczony, ale jakże to kosmaty przekaz między wierszami.
Nadszedł czas na kolejny stały punkt w korespondencji od widzów. Wielu z Was chciałoby robić własne filmiki i rozbija się o pierwszy w praktyce krok. Spieszę z pomocą.
Wpadłem trochę z pułapkę pomiędzy pretensjonalnością tytułu "Tydzień w tvgry.pl" a własną perspektywą. Bo tydzień był intensywny jak zawsze, tylko że sam w nim nie uczestniczyłem. Polecam Wam więc obejrzeć, co Del, moociej i Koniu wyszykowali, specjalnie polecając uwadze komentarzowy debiut Łukasza. Dziś chciałbym krótko zwrócić Waszą uwagę na pewien trend, który zaczyna nam migać na horyzoncie. Nazywa się on: review event.
Czy warto kupić Rage? Warto! Poniżej opowiadam, czemu mi się ta gra spodobała.
Kampania z Modern Warfare 3 skończona. Poniżej znajdziecie mój ranking ulubionych kampanii z tej serii (od pierwszego Modern Warfare wzwyż) - zachęcam do przeczytania i zostawienia swojej propozycji listy w komentarzach.
Uwaga: ten ranking dotyczy TYLKO kampanii dla pojedynczego gracza, nie uwzględniam multiplayera ani nie oceniam gier jako całości.
Oto czas wielkiej prokrastynacji. Moment, w którym muszę zrobić coś całkiem konkretnego (dokończyć licencjat), a zajmuję się czymkolwiek innym. W walce o brak konkretu zwróciłem się w stronę sterty niedokończonych książek, która z tygodnia na tydzien rośnie sobie koło mojego łóżka. Czyli "Galeria dla dorosłych" Feliksa W. Kresa, którą na swoim blogu polecał g40st. I jeden cytat, który mocno wkuł mi się w wyobraźnię.
Nikt nie kupuje gry komputerowej po to, żeby poznać losy dziecięcia Baala. (...) jeśli już, to będzie je tworzył bądź współtworzył, prowadząc swojego bohatera.
Extra Lives: Why Video Games Matter to szybka lektura - książka w całości pękła przede mną w czasie lotu powrotnego ze Stanów do Polski. Nie wypełniła nawet całego tego czasu, z korzyścią dla kilku gierek na DS-a. Autorem jest Tom Bissell: z zawodu dziennikarz i pisarz, a z powołania gracz. Nie jest to więc typowa książka o grach, bo perspektywa autora jest specyficzna, pozbawiona przy tym pretensji do monopolu na wiedzę. Nie znajdziemy tu egzaltowanego pieprzenia o naukowej podszewce, zamiast tego Tom luźno opowie nam o kilku grach, które szczególnie go urzekły. Serio, tylko i aż tyle.
Zobaczmy sobie screenshoty z gry The Secret World, jakie pojawiły się w sieci w tym tygodni. The Secret World to dość tajemnicza gra MMO tworzona przez Funcom (tak, nie odechciało im sie po Age of Conan!), a projektowana przez nawiedzonego Ragnara Tornquista (tego od The Longest Journey). Nawiedzonego, bo kiedyś w wywiadzie powiedział nam, że wierzy w wampiry, zombie i inne takie. Do rzeczy.
Apple przysłało nam iPada 2 na kilka dni – wykorzystałem tę okazję żeby w końcu przejść Infinity Blade. Grę, o której mówi się głównie ze względu na wyróżniający się silnik graficzny – stworzony pod pieczą “głównego” Epic Games, mobilny Unreal Engine. Że wygląda to lepiej niż jakakolwiek prawie gra na platformy Apple, to już wiecie. Teraz kilka moich przemyśleń na temat designu tej gry.