Czytanie o grach wciąż jest w Polsce dość egzotyczną figurą. Jednak nawet to się zmienia. Na polskich półkach pojawiło się w tym roku kilka pozycji, z którymi powinien się zaznajomić każdy człowiek związany z tą branżą zawodowo lub hobbystycznie. A to przecież nie wszystko. Wystarczy przełamać barierę językową, żeby otworzył się przed nami ogromny świat literatury poświęconej grom, w którym nieustannie pojawiają się bezcenne pozycje.
Właśnie wróciliśmy z pokazu do hotelu. Krótka piłka - opad szczeny. Wśród kilku drobno zapisanych stron notatek mam dużo wulgaryzmów, które nie nadadzą się do druku, ale wiedzcie - ta gra Was zmiażdży. Nasz tekst już za niecałe dwie godziny!
Oto czas wielkiej prokrastynacji. Moment, w którym muszę zrobić coś całkiem konkretnego (dokończyć licencjat), a zajmuję się czymkolwiek innym. W walce o brak konkretu zwróciłem się w stronę sterty niedokończonych książek, która z tygodnia na tydzien rośnie sobie koło mojego łóżka. Czyli "Galeria dla dorosłych" Feliksa W. Kresa, którą na swoim blogu polecał g40st. I jeden cytat, który mocno wkuł mi się w wyobraźnię.
Nikt nie kupuje gry komputerowej po to, żeby poznać losy dziecięcia Baala. (...) jeśli już, to będzie je tworzył bądź współtworzył, prowadząc swojego bohatera.
Twórcy Penumbry powracają - Amnesia to gra na zmodyfikowanym silniku tej serii, używająca porównywalnego zestawu mechanik. I ciężko napisać krótką notkę o tej grze, bo nie jest ani szczególnie dobra, ani zatrważająco zła. A postanowiłem sobie, że nie będę tutaj pisać recek, tego już w Internecie produkuje się dostatecznie dużo. Poza tym, recenzowanie jest większym stresem niż przyjemnością, a ja mam inne wyobrażenie o swoim czasie wolnym. Ale dosyć o mnie. Amnesia: The Dark Descent. Przeszedłem i opowiem, co widziałem.
Facebunio to już taka sama część naszego życia, jak płatki na śniadanie czy rolka papieru toaletowego.
Jak może wiecie, choruję sobie. Nic strasznego, uciążliwość objawów jest do przełknięcia w obliczu tak cennej odrobiny czasu dla siebie. No ale właśnie, ów czas gdzieś mi przechodzi za plecami, a ja spędzam całe godziny na prowadzeniu wojny japońsko-perskiej. Albo podboju Aten. Albo handlu z Amerykanami. Cywilizacja wróciła i znowu wciągnęła mnie jak najbardziej uzależniający środek chemiczny znany ludzkości. Zarost zarasta, Batasia się irytuje, Halo: Reach rzucone w kąt, naczynia brudne, ciało nieumyte, Amnesia przerwana w połowie, nie ma świata i nie ma mnie dla świata, to działa po tylu latach.
Dziś nie będzie "tygodnia w". Bo, choć naprodukowaliśmy trochę, nie działo się nic szczególnie epickiego - jaka playlista jest, każdy widzi. Zamiast tego, będzie o korespondencji, jaką od Was dostaję od jakiegoś czasu. Głównie o tej, na którą nie odpisałem.
Cóż. Tydzień znowu nietypowy, w większości wypełniony przez rzeczy, o których nie mogę jeszcze mówić głośno. Ale to nie powód, żeby pozbawić Was cotygodniowej porcji rozrywki na Wybuchających. Najwyższy czas zająć się pytaniami, które w Waszych mailach i wiadomościach pojawiają się najczęściej. Koniec końców nie będę wrzucał wszystkiego do jednego wora, bo bardziej satysfakcjonujące będzie zbadanie zadanego tematu w większym szczególe. Na pierwszy ogień...
Dziś w Beczlogu troszkę o tytułach gier, które są zwyczajowo kaleczone w naszym języku.
To były dla nas najbardziej udane targi wszech czasów. Odkładając na bok wewnętrzne czynniki, które to umożliwiły (duża w tym zasługa tekstowej ekipy gry-online.pl i Vermiego, który ogarniał całość organizacyjnie, pozwalając nam skupić się na treści), chciałbym skupić sie na warstwie koncepcyjnej tego, co zrobiliśmy. I wygłosić pewien manifest. Do wydawców, do innych mediów, do wszystkich interesariuszy, którzy mogą twierdzić, że robimy im na złość. Bo istotnie, na targi jeździmy zawsze dla czytelników, a nie dla robienia repu po godzinach.
Dziś szybko i obok tematu. Jeśli nie znacie Forfitera, poznajcie. Jeśli nie znacie Forfiter Blues, nadróbcie. W hołdzie i uwielbieniu dla tych dwóch polskich memów postanowiłem dołożyć własną cegiełkę i skleciłem pewnego popołudnia poniższy filmik. Wielu pewnie nie rozśmieszy, ale i tak warto było - jak mówi kolega Konrad z Poly, polskie memy trzeba pielęgnować.
Skończyłem właśnie God of War: Ghost of Sparta. Że fajna gra, to już pewnie sobie przeczytaliście gdzieś indziej, albo nawet i tutaj, kto wie, ja nie wiem, i nie czytałem, bo mnie nie było. Ale. Pomijając szablonowe dywagacje na temat nowego tie-inu z Kratosem, jedna rzecz nie daje mi spokoju. I choć sprawa jest obecna w całej serii, jak sięgam pamyślą wstecz, dopiero teraz stanęła przede mną w świetle jupiterów. Męki Tantala. Uważajcie, oto wielkie pytanie.
Zobaczmy sobie screenshoty z gry The Secret World, jakie pojawiły się w sieci w tym tygodni. The Secret World to dość tajemnicza gra MMO tworzona przez Funcom (tak, nie odechciało im sie po Age of Conan!), a projektowana przez nawiedzonego Ragnara Tornquista (tego od The Longest Journey). Nawiedzonego, bo kiedyś w wywiadzie powiedział nam, że wierzy w wampiry, zombie i inne takie. Do rzeczy.
Dziś odbył się w Krakowie BAIT BEST IT Festival, w ramach którego wygłoszono parę wykładów mniej lub bardziej zahaczających również o tematykę gier wideo. Nie zabrakło również naszej reprezentacji - Misza opowiadał o historii branży i GRY-OnLine S.A., ja natomiast poopowiadałem trochę na temat game designu jako narzędzia w rękach graczy.
Czymś, co jest pewnego rodzaju wstępem, albo raczej przesłaniem, przyświecającym Wybuchającym Beczkom.
Zapraszam do oglądania, przepraszając jednocześnie za jakość dźwięku. Przerwa w połowie nagrania wynika z nieoczekiwanego wtargnięcia na salę pana, który postanowił podnieść rolety wyciemniające pomieszczenie. Dlaczego? Tego NIE dowiecie się z przebiegu filmiku!
Przypominam również o oficjalnej stronie Wybuchające Beczki: Zrozumieć gry wideo, gdzie również znalazł się odnośnik do wykładu.
W miniony weekend odbyła się w Łodzi już XXII edycja Festiwalu Komiksu i Gier. Największe wydarzenie na komiksowej mapie Polski od kilku lat romansuje z branżą gier wideo, co szczególnie widoczne było w tym roku. Z jednej strony mieliśmy osobną sekcję turniejową, gdzie toczyły się m.in. rozgrywki League of Legends czy Battlefielda 3 (w wersji beta), z drugiej: ciekawy cykl prelekcji na temat elektronicznej rozrywki i jej związków ze światem komiksu. Gwiazdą tegorocznego festiwalu był Akira Yamaoka, znany przede wszystkim ze ścieżki dźwiękowej z gry Silent Hill 2, który w sobotni wieczór wystąpił na scenie wspólnie z zespołem Cool Kids of Death.