17 marca 2005 roku zmarła Andre Norton, jedna z najbardziej zasłużonych autorek fantasy. Andre była płodna – w jej dorobku znajdziemy okresy twórczości dla dzieci, dla młodzieży, a także science-fiction oraz fantasy. To dzięki temu ostatniemu, w postaci Świata Czarownic, została najlepiej zapamiętana.

Chociaż dziś wydaje się to samo w sobie fikcją, to przez wiele lat fantastyka oraz science-fiction były gatunkami „męskimi”. Pulpowe magazyny kupowali chłopcy i mężczyźni, pulpowymi pisarzami byli chłopcy i mężczyźni. W pulpowych magazynach oraz tanich wydaniach książek reklamowano męskie produkty oraz męskie czasopisma. Dopiero końcówka wieku XX doprowadziła do wielu przetasowań jeżeli chodzi o wytwarzanie oraz odbieranie pop-kultury. To naprawdę niedawno. 

Głównym środkiem jakim starano się przekonać mnie do gry na kilku forach było „spróbuj, to tylko 25$!”. Spróbowałem. Resident Evil Revelations 2 to niepokojąco nierówne dzieło. Capcom stworzył tytuł niskobudżetowy, lecz zniewalająco śmiały, który nie jest jakimś tam spin-offem. To porządna, duża gra, w której nienaganne pomysły tłumi budżet, co powoduje pewne zgrzyty.

Czego tutaj nie ma? Franz Kafka, Prometeusz, Resident Evil 6, Resident Evil 4, torture porn, The Last of Us, Evil Within, drobne zagadki, skradanie się i nierówni wrogowie. Misz-masz elementów, które wleciały do gry jest ogromny – od assetów z poprzedników, przez odwołania fabularne i piękny fan serwis, po wykonanie nie przystające serii.

„Według mnie poczucie nieznanego jest prawdziwą i faktycznie niezmienną — chociaż rzadko kiedy dominującą — częścią ludzkiej osobowości; jest elementem na tyle podstawowym, że nie zniszczy go nowoczesna wiedza, według której nadnaturalne nie istnieje” - (list do Harolda S. Farnese, 22 września 1932).