Witam wszystkich graczy. Ostatnio gram tylko w dwie gry. Pierwszą z nich jest Dark Souls III, w którym wreszcie poczyniłem jakieś postępy w pierwszym rozszerzeniu.

Udało mi się też dorwać w ręce działającego pada do Xboxa One, więc przypomniałem sobie trochę o tym jak wygląda konsola Microsoftu i pograłem w Gears of War 3, w którym coraz bardziej zbliżam się do upragnionego osiągnięcia Na poważnie 3.0. Po więcej informacji na ten temat zapraszam do dalszej części tekstu.

Koniec roku to dla wielu z nas czas podsumowań, postanowień noworocznych, a także okres Świąt Bożego Narodzenia. Dla mnie to przede wszystkim miesiąc, w którym przypomniałem sobie o nieco zakurzonej PS Vicie. Sony zapowiedziało, że pod koniec miesiąca zamyka serwery z dwóch tytułach, które zawsze chciałem sprawdzić. Pierwszym z nich jest postapokaliptyczne Freedom Wars, przy którym bawiłem się wybornie w pierwszym tygodniu ostatniego miesiąca tego roku. Drugą produkcją pod tytułem Soul Sacrifice zajmę się w dzisiejszym wpisie.

China, China, China, China, China, jak to mawia mój ulubiony, memowy prezydent Stanów Zjednoczonych. Wszystko kręci się wokół Chin, bo to „ichniejsze” partyjne korporacja przejmują biznesy na potęgę. Ja jednak nie będę bawił się tym razem w politykę. Zamiast tego napiszę trochę o Xuan Yuan Sword 7, które niedawno pojawiło się na konsolach.

Nie zdawałem sobie sprawy z tego jak popularne musi być Rune Factory. Ten spin-off pomysłów z Harvest Moon połączył ze sobą sielankowe życie na farmie z grą action role playing, tworząc coś wybitnego. Teraz czekamy na kolejną odsłonę Rune Factory i w międzyczasie pojawia się sporo naśladowców. Kitaria Fables jest jednym z nich. Tylko czy wstawienie do gry słodkich zwierzaków sprawia, że tytuł z automatu jest godny zainteresowania?

Akcja Biomutant rozgrywa się w świecie, gdzie doszło to kataklizmu ekologicznego. W efekcie tragedii na ziemi pozostały jedynie tytułowe biologiczne mutanty, które swoim wyglądem przypominają krzyżówkę królików, szopów, kotów czy niedźwiedzi. Te stworzonka zbudowały własną plemienną cywilizację, kulturę i mają swój język. My wcielamy się w bohatera, który ma za zadanie obronić drzewo życia. By to zrobić, musimy zjednoczyć, podbić lub zniszczyć wszystkie plemienia i stanąć do walki z potworami zagrażającymi korzeniom drzewa.

Inwestowanie w gry to super sprawa!

Nie jestem osobą, która śledzi często kampanie na takich stronach, jak „Kickstarter”, czy „Wspieram.to”.

Jednak, gdy już mam ku temu sposobność to dorzucam się do projektów komiksów, gier planszowych, projektów społecznych oraz gier komputerowych.

Muszę przyznać, że jestem dosyć zadowolony z obecnej sytuacji w branży gier wideo. Jasne dzieje się wiele niedobrych rzeczy i jest sporo problemów z grami, ich twórcami, wydawcami, dziennikarzami i samymi graczami. Jednak większość negatywów dotyka mnie jedynie w minimalnym stopniu i jeśli przymknę oko na to co dzieje się w mediach społecznościowych i na YouTube to nie zauważę większości problemów. Bycie fanem niszowych produkcji i japońskich gierek ma swoje pozytywy. W każdym razie przeciwwagą dla wszystkiego złego są świetne gierki, często od niezależnych twórców, które pojawiają się praktycznie znikąd. Jeszcze dwa tygodnie temu nie miałem pojęcia, że coś takiego jak Killsquad istnieje a teraz zagrywam się w ten tytuł. Czy to oznacza, że szykuje się kolejny świetny indyk?

Niedawno firma EA podzieliła się reliktem z przeszłości - czymś w rodzaju wersji demonstracyjnej Mass Effect: Andromeda. Dobry ruch, choć nieco spóźniony. Wielu z Was grę albo już przeszło, albo wyrobiło sobie zdanie na tyle silne, że nie mają ochoty dema sprawdzać. Tak się złożyło, że zakupiona na premierę gra została przeze mnie ukończona zaledwie kilka dni temu, zatem chętnie się podzielę opinią wyważoną i niemal na czasie.

Mass Effect: Andromeda to duża gra. Największy objętościowo odcinek serii, który zapewnił mi sporo zabawy na ponad 50 godzin (dla porównania, każdą część trylogii ukończyłem* w czasie poniżej 40 godzin) i w przeważającej większości był to czas bardzo dobrze spędzony. Ale skoro MEA jest długa, to moja recenzja będzie na przekór - krótka i konkretna.

Valkyria Chronicles to jedna z najciekawszych gier wydanych na konsole poprzedniej generacji. Świetna taktyczna gra role playing nie odniosła zbyt wielkiego sukcesu. Z tego powodu kontynuacje pojawiły tylko na PlayStation Portable. Wszyscy myśleli, że oznaczyło to koniec cyklu. Jednak niespodziewany sukces portu oryginalnej gry na Steam sprawił, że Valkyria nabrała wiatru w żagle. Sukces tamtego portu/remastera był impulsem do powstania Valkyria Revolution. Czy oznacza to, że fani serii w końcu otrzymali długo wyczekiwaną kontynuację genialnej gry SRPG?