Po długiej karierze w FIFA 12 zdecydowałem się spróbować swoich sił w prowadzeniu klubu w Football Manager 13. Wybór padł na tryb Classic, który stanowi idealne rozwiązanie dla osób pozbawionych dużych ilości wolnego czasu. Postanowiłem relacjonować wam swoje postępy. Przy okazji jest szansa podyskutować o samej grze, młodych talentach, bugach i różnych ciekawostkach.
Trzy dni do zakończenia okna transferowego i skład wymagający natychmiastowych wzmocnień. Początek pracy w Cittadelli wymagał szybkiego i jednocześnie bardzo precyzyjnego działania. Klub był tuż nad strefą spadkową, a ja musiałem za wszelką cenę go utrzymać w Serie B. Do tego potrzebni nam byli jednak zawodnicy ofensywni, których w kadrze brakowało. Postanowiłem ratować się wypożyczeniami.
Wydany pod koniec 2013 roku na Wii U NES Remix to kolejny dowód na to, że Nintendo nie brakuje dobrych pomysłów. Czym jest wspomniany tytuł? Na pierwszy rzut oka to zbiór mini-gier, ot kolejna kompilacja wielkich hitów sprzed kilkudziesięciu lat, jakich na rynku ukazało się do tej pory wiele. Wystarczy jednak kilka chwil, by odkryć, że NES Remix to coś więcej. To doskonała okazja dla nowych graczy, by szybko i wygodnie poznać początki słynnych serii, a dla weteranów szansa na niecodzienną, nostalgiczną podróż w czasie do przełomu lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku.
Rok po zakończeniu kariery w FIFA12 wracam do świata produkcji EA Sports. Poznając zmieniony tryb kariery, odkrywam smaczki i błędy nowej odsłony słynnej serii. Przy okazji zachęcam do dyskusji o zmianach, wadach, zaletach, talentach, formacjach, drużynach i sukcesach.
Vojo! – zaskandował po raz kolejny tłum kibiców zgromadzonych na stadionie Sabadell, a cała ławka nie przestawała oklaskiwać cieszącego się z kolejnego gola Ubiparipa. Była 64 minuta meczu z Sevillą, a były zawodnik Lecha Poznań właśnie strzelił swoją czwartą bramkę w sezonie i wyrównał wynik potyczki z trudnym rywalem. Wszyscy kibice, którzy jeszcze kilka tygodni temu łapali się za głowę i załamywali ręce nad przyszłością Sabadell, dzisiaj mogli tylko udawać, że nic takiego nie miało miejsca i cieszyć się z kolejnych osiągnięć swojej drużyny.
Bully nie jest pierwszą kontrowersyjną grą w dorobku Rockstar. Autorzy serii Grand Theft Auto czy Manhunta nie raz już wywoływali spore dyskusje swoimi projektami. Bully jest jednak na swój sposób szczególny, ze względu na miejsce akcji i głównych bohaterów. Opowieść o bardzo specyficznej szkole, Bullworth Academy, i jej uczniach może nie podobać się wielu osobom, przedstawicielom rozmaitych zawodów i grup społecznych. Komu i za co Canis Canem Edit szczególnie podpadł?
Rok po zakończeniu kariery w FIFA12 wracam do świata produkcji EA Sports. Poznając zmieniony tryb kariery, odkrywam smaczki i błędy nowej odsłony słynnej serii. Przy okazji zachęcam do dyskusji o zmianach, wadach, zaletach, talentach, formacjach, drużynach i sukcesach.
Albo mam pecha, albo ten świat jest już taki niesprawiedliwy. Drugi raz z rzędu osiągam z przeciętnym, żeby nie powiedzieć słabym, klubem sukces, a zarząd w zamian oferuje mi ochłapy. Musiałem poszukać w sobie wewnętrznych zapasów motywacji, by w tej niełatwej sytuacji podjąć rękawicę i poprowadzić Sabadell w debiutanckim sezonie w Primera Division.
Świat League of Legends pełen jest znakomicie zaprojektowanych postaci, które spokojnie mogłyby znaleźć miejsce we własnych grach. Który czempion najlepiej nadawałaby się do kolorowej platformówki, a który mógłby odmienić gatunek slasherów? W tym cyklu poznamy na to odpowiedź. Bohaterem piątego odcinka jest Brand the Burning Vengeance.
Po długiej karierze w FIFA 12 zdecydowałem się spróbować swoich sił w prowadzeniu klubu w Football Manager 13. Wybór padł na tryb Classic, który stanowi idealne rozwiązanie dla osób pozbawionych dużych ilości wolnego czasu. Postanowiłem relacjonować wam swoje postępy. Przy okazji jest szansa podyskutować o samej grze, młodych talentach, bugach i różnych ciekawostkach.
W trzeciej lidze włoskiej prowadzone przez mnie Cuneo, nawet po tych kilku transferach do klubu, nie jest faworytem do awansu. Widać to po wynikach, które w pierwszych miesiącach mojej pracy na głębokim zapleczu Serie A, nie były rewelacyjne. Najważniejsze jednak, że liczyliśmy się w walce o awans.
Wystarczy kilka godzin zabawy, by zauważyć, że Peace Walker to nie jest zwykły Metal Gear Solid, standardowa kontynuacja słynnej serii. Twórcy wprowadzili sporo ciekawych rozwiązań i zdecydowali się dać szansę nowym pomysłom, co sprawiło, że w tego MGS-a gra się inaczej niż choćby w Snake Eater czy Sons of Liberty. Konami wykonało kawał dobrej roboty, przenosząc znane uniwersum i mechanikę na handhelda i dostosowując grę do zabawy na przenośnej platformie. W efekcie ich dzieło to dzisiaj jedna z najlepszych gier w bibliotece PlayStation Portable.
Rok po zakończeniu kariery w FIFA12 wracam do świata produkcji EA Sports. Poznając zmieniony tryb kariery, odkrywam smaczki i błędy nowej odsłony słynnej serii. Przy okazji zachęcam do dyskusji o zmianach, wadach, zaletach, talentach, formacjach, drużynach i sukcesach.
Budowanie klubu od zera jest przyjemne, tak? Trudno na takie pytanie odpowiedzieć twierdząco, gdy widzi się jak ogromnymi budżetami szastają utytułowani rywale, a ty musisz liczyć każdy grosz i szukać talentów po jakiś futbolowych dziurach w różnych częściach globu. Po rozczarowaniu w UCD liczyłem na dużo więcej w Sabadell, które przecież szykowało się na pierwszy sezon walki w Primera Division.
Autor dobrej autobiografii musi mieć dużo ciekawego do powiedzenia, by jego opowieść potrafiła przykuwać uwagę czytelnika. Andrzej Iwan z pewnością spełnia ten wymóg, bo sporo przeżył jako piłkarz, a i wiele go spotkało w życiu osobistym. Były reprezentant Polski, opisując swoje losy, przy okazji rzucił nieco więcej światła na czasy PRL-u, pokazał świat polskiej piłki, a i powiedział sporo na temat polskiej drużyny narodowej z lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Czy odkrywającego wiele tajemnic, a i będącego trochę osobistą spowiedzią piłkarza, Spalonego warto przeczytać?
