"Czytaj uważnie, bo nie będę powtarzać, stop. Sekta opanował miasto, stop. Miasto wygląda gorzej niż Detroit z filmów o blaszanym policjancie, stop. Wyznawcy wyłapują ludzi związanych z wydawaniem gier, stop. I chcą ustanowić rekord Guinessa, na największy zielony kebab, stop. Zielony kebab to a-a-a-a"

To właśnie ta wiadomość znajdowała się na poplamionej tłuszczem kartce, którą dostał Czarny Wilk. Nie jest to specjalnym zaskoczeniem, bo w komentarzach pod poprzednim fragmentem opowiadania była tylko jedna propozycja... Nie ma co przeciągać, jedziemy dalej!

Ludzkość kocha apokalipsę. Wszyscy przeżyliśmy już po kilka lub nawet kilkanaście końców świata, ale wbrew pozorom wypatrywanie apokalipsy nie jest domeną społeczeństw współczesnych. Kiedy tylko nasz gatunek nauczył się liczyć, i zastosował swój wynalazek do czasu, zwiastunów końca wypatrujemy w każdej okrągłej dacie, szeregach liczb, końcach kalendarzy znalezionych na krańcach świata, itd. Nasi przodkowie zwiastuny armagedonu widzieli również w naturalnych zjawiskach, takich jak trzęsienia ziemi, spadające gwiazdy, burze i inne katastrofy...

Na wstępie muszę się do czegoś przyznać. To co teraz czytacie pierwotnie miało być komentarzem do ostatniego tekstu Naito, ale rosło i rosło aż osiągnęło takie rozmiary, że nie dało się tego w komentarzu umieścić, zresztą głupio byłoby wrzucić komentarz dłuższy niż komentowany wpis. W efekcie przerobiłem swoje wypociny na tekst polemizujący z Naito.

Pewnie nie raz i nie dwa słyszeliście, że wiele gier rozstrzyga się już podczas wybierania championów. Najczęściej mówi się o źle zbudowanych drużynach, counter pickach, wybieraniu op championów i tak dalej. Wiele osób zapomina jednak, że małą przewagę można uzyskać dzięki przemyślanym decyzjom i próbach wprowadzenia przeciwnika w błąd. Najprostszym sposobem, czy wręcz prostackim, ale spotykanym nawet na turniejach na światowym poziomie jest zmiana wybranego championa przed jego ostatecznym zablokowaniem. Na pierwszy rzut oka nie daje to absolutnie nic, ale to tylko pozory. Zapraszam.

Siedziałem sobie wygodnie na fotelu popijając herbatkę z ulubionego kubka i czytałem komentarze pod tekstami na gameplayu. Dowiedziałem się, że nie ma tu nic oryginalnego. Mój zwichrowany umysł zrodził kompletnie zwariowany pomysł. Trochę wody w Noteci upłynęło zanim pomysł dojrzał i zmienił tytuł na "Gameplayowe opowiadanie". I dziś właśnie to wam zaserwuję. Pierwsza część humorystycznego opowiadania z bohaterami wyjętymi wprost z pewnego serwisu blogowego...

Idea jest prosta. Ja piszę kolejne części opowiadania, ale w pewnym momencie puszczam kierownicę (no dobra, klawiaturę) i oddaję głos Wam, i to Wy decydujecie co będzie dalej, a ja będę musiał sobie z tym poradzić i poprowadzić historię dalej tak żeby jakoś się kleiła. Zapraszam.

"Czarny Pryzmat", czyli pierwszy tom Sagi Powiernika Światła "łyknąłem" w zastraszającym tempie. Historia Kipa i Gavina wciągnęła mnie bez reszty, zakochałem się w tym świecie i polubiłem jego mieszkańców. Po pewnym czasie polubiłem nawet to nieco niekonwencjonalne podejście do magii. Brent Weeks po raz kolejny pokazał, że potrafi stworzyć wciągającą historię. Jak na tym tle prezentuje się drugi tom? Zapraszam.

Kingdom Rush, ah Kingdom Rush. Ile czasu spędziłem odpierając ataki hord potworów? Sam nie wiem, ale nie żałuję ani sekundy. Niespecjalnie żałuję nawet tego, że przez ten genialny tower defense musiałem poprawiać egzamin... Po jakimś czasie zrobiłem wszystko co się w grze zrobić dało i poszła ona w zapomnienie. Do czasu gdy światło dzienne ujrzał Kingdom Rush Frontiers! Nowy Kingdom Rush to nowe mapki, nowi przeciwnicy, wieże, aktywne elementy otoczenia i wiele, wiele więcej. Nie zmieniło się tylko jedno: gra wciąga jak bagno.

Pamiętacie swoją reakcję gdy Riot stwierdził, że support i jungler dostaną więcej złota? Ja ucieszyłem się jak dziecko, uważnie śledziłem wszystkie nowinki, które powoli wyciekały do sieci i wszystko wydawało się takie fajne. Człowiek cieszył się na samą myśl to tych cudach, które będzie można wreszcie kupić. Już widział oczami wyobraźni junglera, który może bić się jak równy z równym w topem. Supporta, którym będzie się dało ciągnąć cały team do zwycięstwa jak „normalnym” bohaterem. Zapowiadało się tak pięknie, a potem przyszły nerfy...

Nieumarłych zna każdy gracz, każdy miłośnik fantasy i wielu kinomanów. Ze wszystkich stron atakują nas hordy mniej lub bardziej przegniłych osobników. Większość chciałaby posilić się naszymi mózgami, inni łakną naszej krwi, a reszta chce nas wszystkich przelecieć i zaciągnąć przed ołtarz. Dla każdego coś miłego! Problem w tym, że gdzieś się zagubiła groza, która do niedawna była nieodłączną towarzyszką wszystkich nieumarłych.

źródło: leagueoflegends.com

Sezon czwarty w League of Legeds niesie ze sobą wielkie zmiany. Nowe przedmioty, podejście do gry i specjalizacje. Całkiem niedawno Riot pokazał światu ostateczną wersję tych ostatnich. Co się zmieniło? Zapraszam.

„Jestem księdzem i razem z grupką znajomych chcemy zorganizować coś czego jeszcze w historii nie było a mianowicie I TURNIEJ ŚW IZYDORA W LOL. Chcemy aby przy okazji sportowej rywalizacji młodzi ludzie dowiedzieli się kilku ciekawych rzeczy, dobrze się bawili i zdobyli atrakcyjne nagrody (jeżeli rozdamy 20k RP lub więcej to już nie są żarty - w zależności od sponsorów).” Taki tekst pojawił się na jednym z forów zrzeszających fanów League of Legends. Temat szybko zalała fala bluzgów, oskarżeń o trolling i niewybrednych żartów na temat księży. Wszystko się względnie uspokoiło dopiero po tym jak Sarsik (użytkownik, który zostawił tą wiadomość) podał sporą ilość informacji na swój temat wliczając w to prywatnego facebooka i numery telefonów...