Z zadowoleniem przyjąłem informację o tym, że Peter Molyneux nie został poproszony o pomoc przez twórców gry Syndicate, mimo, że kilka miesięcy temu taką pomoc sam zadeklarował.  Pracownicy studia Starbreeze zignorowali ofertę największego bajkopisarza w branży elektronicznej rozrywki i zdecydowali się ciągnąć swój nowy projekt samodzielnie. Czy słusznie? Oczywiście że tak!

Recenzja gry Rage, którą opublikowaliśmy na łamach serwisu gry-online.pl w minioną niedzielę, wywołała lawinę komentarzy, również tych negatywnych. Przyznam szczerze, że byłem tym faktem zaskoczony – spodziewałem się, że pecetowa edycja gry za problemy techniczne zostanie przez Was zrównana z ziemią, a tu proszę, pojawiło się mnóstwo głosów broniących ekipę z Teksasu. Każdy ma prawo do swojego zdania i nikomu tego prawa nie zamierzam odbierać, ale nie zmienia to faktu, że z niektórymi zarzutami pod moim adresem nijak zgodzić się nie mogę. Zwłaszcza z jednym, któremu poświęcę tę krótką notkę.

Dla każdego miłośnika gier firmy id Software, a jak powszechnie wiadomo, jestem największym fanbojem w tym kraju, premiera kolejnej produkcji tego studia jest jak dar od losu. Na Rage czekałem z utęsknieniem, bo i czekać było na co. Pierwszoosobowy shooter w postapokaliptycznych klimatach rodem z Mad Maksa i to na dodatek od mojego ulubionego studia – brzmiało to jak spełnienie marzeń. Niestety, zanim zanurzyłem się w tym fantastycznym świecie i zacząłem ubijać żądnych krwi bandziorów, musiałem ów znakomicie zapowiadający się tytuł uruchomić. I tu zaczęły się schody – coś, czego kompletnie się nie spodziewałem.

Doczytywanie tekstur to nędza, no ale przynajmniej gra działa.

Grę odpaliłem na dwóch maszynach – redakcyjnym rzęchu z GeForcem 8500 GT na pokładzie i prywatnym, znacznie mocniejszym komputerze. Ku mojemu wielkiemu zaskoczeniu, Rage wystartował bez problemów tylko na tej pierwszej maszynie. Gdy zapragnąłem odbyć podróż na zdewastowaną Ziemię w domowym zaciszu, produkt firmy id Software zafundował mi prawdziwą drogę przez mękę.

Zgodnie z obietnicą daną kilka dni temu przygotowałem dla Was mały konkurs, w którym do wygrania są soundtracki z gier Call of Juarez: The Cartel i Dead Island. Oba krążki widoczne są na poniższym zdjęciu, oba zostały podpisane przez kompozytora muzyki do wymienionych wyżej produkcji, czyli Pawła Błaszczaka. Co trzeba zrobić? Zadanie jest proste. W komentarzu pod tym wpisem trzeba podać tytuł ulubionego soundtracku z gry komputerowej/video i napisać o nim kilka zdań. Płyty trafią do autorów najciekawszych – moim zdaniem – wypowiedzi. I to wszystko. Na zgłoszenia czekam do najbliższej środy, do osiemnastej. Powodzenia!

Dobra wiadomość dla fanów drugiej odsłony cyklu Portal – po przedłużającym się w nieskończoność oczekiwaniu, w sieci pojawił się trzeci i zarazem ostatni soundtrack z tej produkcji. Ścieżka dźwiękowa cieszy się olbrzymim powodzeniem. Firma Valve przyznaje, że poprzednie „krążki” zostały pobrane z oficjalnej strony gry ponad dwa miliony razy! Album trafił oczywiście na moją listę darmowych soundtracków, która znajduje się w tym miejscu. W chwili obecnej zawiera ona 71 pozycji. Miłego sluchania!

Dla dzisiejszego pokolenia trzydziestolatków Syndicate to gra wyjątkowa. Wydany w 1993 roku produkt zaskarbił sobie serca tysięcy młodych ludzi, zwłaszcza tych lubujących się w bardzo rzadko eksploatowanej przez deweloperów tematyce cyberpunku. Był to również tytuł szczególny dla rodzimej branży elektronicznej rozrywki. Wielu z Was zapewne nie zdaje sobie z tego sprawy, ale to właśnie dzieło firmy Bullfrog Productions okazało się pierwszym w historii programem rozrywkowym, które został oficjalnie przetłumaczone na język polski! Z racji tego, że w drodze znajduje się kolejna, trzecia już gra z tej serii, postanowiłem Wam oryginalny Syndicate przybliżyć, a starym koniom (takim jak niżej podpisany), po prostu przypomnieć.

Swego czasu to intro miażdżyło totalnie.

Pierwszy zwiastun nowej gry z serii Syndicate pojawił się w sieci popołudniu i z miejsca narobił sporego zamieszania. Nic dziwnego zresztą. Remake słynnego produktu firmy Bullfrog przeistoczył się z prostego RTS-a w pierwszoosobową strzelankę, zupełnie nie przypominającą tego co widzieliśmy na ekranach monitorów kilkanaście lat temu. Odstawmy jednak na bok rozgrywkę, bo tematem tego krótkiego wpisu jest nie to, co za kilka miesięcy  zademonstruje nam studio Starbreeze, ale oprawa dźwiękowa filmiku.

Od kilku dni w ofercie popularnego serwisu iTunes dostępny jest oficjalny soundtrack z Dead Island – zapewne doskonale Wam znanej polskiej produkcji, którą przygotowała wrocławska firma Techland. Album zawiera aż 43 kompozycje, czyli o czternaście kawałków więcej niż płyta wchodząca w skład edycji kolekcjonerskiej gry.

Wybaczcie małą popierdółkę na dobranoc, ale lubię takie smaczki, a Blizzard tradycyjnie w tej kwestii nie zawiódł. Choć wersja beta Diablo III jest przeraźliwie krótka (tylko cztery questy z pierwszego aktu!), to oczywiście nie mogło zabraknąć w niej wizyty w zrujnowanej wsi Tristram, która w pamiętnej, pierwszej odsłonie cyklu, pełniła rolę bazy wypadowej. Zrobiłem kilka skrinszotów, żebyście mogli zobaczyć, jak bardzo zmieniło się to wszystko przez lata. I choć w tle na gitarze nie gra już Matt Uelmen, to jednak po wejściu do kultowej osady łza się w oku kręci. Naprawdę...

Chatka Adrii - u góry "jedynka", na dole "trójka".

No i wszystko jest już jasne – mimo bardzo hucznych zapowiedzi, twórcy gry Crysis 2 nie będą opracowywać nowej gry z serii Homefront. Firma THQ bardzo sprytnie narobiła przed kilkudziesięcioma minutami sporo zamieszania wokół swojej nowej marki, ale po prawdzie, nie ma się czym podniecać. 

Jeszcze godzinę temu byłem bliski zawału serca – wszystko wskazywało na to, że twórcy słynnej gry Far Cry i niemniej znanej serii Crysis wzięli się za drugiego Homefronta. Akcje tej wyjątkowo przeciętnej strzelaniny natychmiast wzrosły, bo nasi zachodni sąsiedzi w produkcji FPS-ów doświadczenie mają przecież spore. Oficjalne oświadczenie firmy THQ nie pozostawiało złudzeń, że mamy do czynienia z prawdziwą bombą, swoje dołożył również Cevat Yerli, czyli szef niemieckiego studia, który pochlebnie wyrażał się o potencjale tkwiącym w Homefrontowej marce.