Platformówki. Jest ich tak wiele, że trudno zliczyć. Każda ma jakieś "punkty sprzedażowe", szuka własnego stylu. Super Meat Boy jest szybki i dokładny, Limbo powolny i niedokładny, Braid „straszy” głębią. Zapytacie o Adventures of Shuggy? A Shuggy jest skromny, nikomu się nie narzuca, nie próbuje nic udowadniać. Po prostu jest sobie gdzieś tam w kąciku, sympatyczny i zaskakująco wciągający. Łatwo go zlekceważyć, bo wygląda na coś, co zaabsorbuje tylko najmłodszych. Ot, sympatyczna gierka dla dzieci. Ale potem z nudów, gdy wszystko inne jest już pięciokrotnie ograne i przetrawione, odpalasz grę w co-opie ze znajomym i zapominasz o girsach, hejlosach, czy innych „poważnych” zajęciach.

Krater jest bardziej "emocjonujący" niż Mass Effect, Skyrim i może nawet Ico. Na przykład wczoraj podczas gry miotałem przez pięć minut przekleństwami, po tym jak cała moja drużyna została zabita na skutek prostego błędu. Bo musicie wiedzieć, że w tej całkiem niezłej grze umiera się na śmierć i nawet rozwinięte postacie mogą nagle zejść z ziemskiego padołu. Z tego względu przygotowałem krótki poradnik dla osób, które zamierzają wybrać się w tą podróż.

Siedem świetnych gier niezależnych z E3 2012 to próba podsumowania imprezy, na której indyków zabraknąć nie mogło, nawet mimo jej komercyjnego charakteru. W końcu na tytułach tworzonych przez małe studia także zarabia się pieniądze. W poszukiwaniach ciekawych produkcji oczywiście nie kieruję się ich rynkowym potencjałem. Chodzi o wychwycenie perełek, o których będzie mówiło się za parę miesięcy i w które będziemy zagrywali się do upadłego.  

Atlus i ACE Team pokazały zwiastun gry Zeno Clash II i przybliżyły jej datę premiery – bardzo mnie to ucieszyło, bo pierwsza część tej serii zapadła mi w pamięć. Od tej pozytywnej wiadomości zaczynamy przegląd wieści o produkcjach niezależnych. Tym razem utrzymany w klimatach E3, bo nawet na tej złej, korporacyjnej i komercyjnej do bólu imprezie nie mogło zabraknąć gier indie.

Co działo się w Los Angeles? Nintendo pokazało Wii U i przybliżyło parę gier, jakie trafią na konsolę. Znajdą się wśród nich także tytuły niezależne, którym przewodzi Trine 2. Na samych targach nie zabrakło stoiska IndieCade, prezentującego kilkanaście mniej lub bardziej znanych gier. Prawdziwą perełką jest jednak informacja o europejskiej wersji Tokyo Jungle, gry, która urwie Wam głowy.    

Targi E3 mają bogatą historię kuriozalnych wpadek. Właściwie każdego roku zdarza się na nich coś dziwnego – najczęściej na konferencjach Microsoftu, Sony, Nintendo, Ubisoftu, Electronic Arts, czy dowolnej innej dużej firmy (wspomniałem o Konami?). I to właśnie te przedziwne momenty, w których otwieramy szerzej oczy lub krztusimy się ze śmiechu, zostają z nami na dłużej, przeistaczając się w krótkotrwałe, ale jednak na swój sposób nieśmiertelne memy.

A gry? Gry na E3 też będą, ale o nich poczytacie w innych wpisach, czy relacji gry-online.pl/tvgry.pl. W której przy okazji można zobaczyć chłopaków wrzucających na ruszt zdrowe amerykańskie burgery z wiadrem tłuszczu, w jednej z przeuroczych jadłodajni. Ja skupię się na tym, co pozostało w mojej pamięci z dotychczasowych targów. Czyli, będzie o wpadkach, które wracają w nocnych koszmarach marketingowców i kolejnych przeróbkach na YouTube.

Minecraft odcisnął piętno na wielu umysłach – w tym twórców gier Cube World i StarForge. I w dzisiejszym niezalu trochę o nich pogadamy, bo pierwsza wygląda fajnie na obrazkach i zwiastunach, a w drugą można od niedawna „zagrać” (w wersji alfa).

Bohaterem tego odcinka jest jednak zdecydowanie cyberpunkowy E.Y.E: Divine Cybermancy. Gra wydana rok temu, która teraz otrzymała sporą łatkę. Z patchem, czy bez, E.Y.E to gigant wśród ambitnych strzelanek i naprawdę warto go poznać.   

Pograłem kilka godzin w Dragon’s Dogma, nową grę akcji RPG od studia Capcom, i muszę przyznać, że na razie jest bardzo dobrze. To dynamiczna produkcja, w której w końcu towarzyszy nam aktywna i samodzielna drużyna, a sama rozgrywka jest otwarta. Dzięki temu walki z mitologicznymi bestiami stają się ciekawsze i bardziej satysfakcjonujące. Gra ma jednak parę problemów, które widać już teraz. Zanim o nich opowiem, przywitajcie wirtualną wersję Heda zwaną Jasmin i znajdującą przyjemność w tłuczeniu ceramicznych dzbanków...

Zaraz go stłuczemy.

Sony Pictures Television wywaliło Dana Harmona z czwartego sezonu Community. Koncern wytłumaczył naturalnie, że chociaż Harmon nie będzie głównodowodzącym w tym projekcie, zachowa pozycję konsultanta i teoretycznie otrzyma możliwość wywierania wpływu na kształt serialu. „Taki kontrakt”, odpowiedział na to Harmon na swoim blogu, „oznacza, że mógłbym równie dobrze siedzieć w domu i masturbować się grając w Prototype 2”. Mówiąc inaczej: jego wpływ będzie zerowy, bo nikt nie potraktuje poważnie jego ewentualnego wkładu.

Zastanawiacie się pewnie, czemu nękam Was skandalami na temat nieznanego w Polsce serialu, a przy okazji straszę onanistycznymi żartami ewidentnie chorego człowieka (który swoją drogą zna się na grach, bo Prototype 2 jest całkiem niezły). Powód jest prosty – martwię się o Community, bo to jeden z najciekawszych seriali telewizyjnych, jakie widziałem. Przynajmniej z perspektywy gracza i kinomana. Tylko tutaj dziesiątki dyscyplin wybitnie nerdowskich – filmy, gry, komiksy, konwencje i style – mieszają się w tak niewymuszony sposób.

Tuż przed możliwym upadkiem tego nietuzinkowego dzieła, zapraszam Was na uczelnię Greendale, gdzie nic nie jest normalne, a każdą ludzką wadę uznaje sie za coś wartościowego.

Jason Rohrer to jeden z bardziej hipsterskich twórców gier niezależnych nawet w światku indie. Wyobrażam sobie to tak, że gość siedzi na swojej farmie z rodziną i pisze gry na przestarzałych komputerach. Gry, w które przeciętny śmiertelnik nie będzie chciał zagrać. Z tym większym zaskoczeniem przyjąłem fakt, że Rohrer pojawił się na Kickstarterze. Poczekajcie aż dowiecie się na co są mu potrzebne pieniądze.W trzynastym odcinku Niezalu piszę też o polskiej wersji gry Krater oraz grze, dzięki której tworzyłem muzykę przyszłości.

Trudno nie czuć sympatii do Wojciecha Pazdura, producenta z gliwickiego studia Farm 51, który poprowadził prezentację swojej nowej gry The Adventurer na imprezie Game Day 2012. Pazdur nie owija w bawełnę, nie nadużywa zwrotów w stylu „immersja” czy „innowacja i nie straszy nikogo PR-wym wygładzaniem każdego zdania. Jest przy tym jednym z nas – graczem.

Używając słów Pazdura, można powiedzieć, że The Adventurer to „przygodowe kino akcji, w którym awanturnicy piorą się z nazistami”. I to powinno powiedzieć Wam wszystko: dostaniemy efpeesa, jakiego dawno nie było. Uncharted lub Indiana Jones w konwencji pierwszoosobowej. Grę klasyczną (Wolfenstein?), ale jednak podaną w nowych szatach.

Czy w tych poszukiwaniach artefaktów uda się odnaleźć jakąś wartość dla współczesnych graczy? Możecie przekonać się sami – nawet jeśli ominęliście spotkanie w Sosnowcu.