Lubię tytuły, w które można grać bez przerwy godzinami, ale i odpalić na chwilę. Jeszcze fajniej jeśli łączą w sobie zarówno odczucie progresu, jak i bicie własnych rekordów. Chodzone bijatyki Koei są dla mnie takimi grami - szybkimi, prowadzącymi do czegoś, relaksującymi.

Odpowiadając - mają.

Uwielbiam chodzone bijatyki. Kocham Final Fight. Zagrywam się do dzisiaj w Streets of Rage 2. Dragon’s Crown uważam za świetny tytuł, a Dynasty Warriors wielbię. Nie obce mi były też “Kadilaki i Dinozaury”, boski Punisher, czy pecetowe Little Fighters. Nie obce mi były chodzone bitki na Pegazusa, gdy miałem go jako jedyną konsolę.

Ys Seven nareszcie pojawił się na zachodzie. I kto miał wiedzieć ten wie - to udana konwersja bardzo dobrego jRPG-a, z serii znanej z ogromnej dynamiki, przygodowego klimatu oraz doskonałej ścieżki dźwiękowej.

Red-out – zjawisko utraty przez pilota statku powietrznego przytomności w wyniku napłynięcia krwi do górnej części ciała (szczególnie do głowy i mózgu). Pilot doświadcza red-outu w wyniku działania przeciążenia przy manewrach "przez brzuch" samolotu.

Uwielbiam WipEouta i niesamowicie ucieszyłem się z Omega Collection. Ale zarazem to już było - i dostałem piękną kompilację zamiast nowego produktu. Spoglądając na wyniki sprzedaży, ze smutkiem przypuszczam, że WipEout przypuszczalnie jest martwy, co nie oznacza, że martwy jest sam gatunek. I Redout jest tego dobrym przykładem.