Film Szkoła melanżu (oryginalny Booksmart można przetłumaczyć np. na Mole książkowe i byłby to lepszy tytuł, ale też trudniejszy do sprzedania) pojawił się na świecie wiosną 2019 roku i z miejsca miał przed sobą trudne zadanie. Na polu szalonych, wulgarnych komedii o imprezowaniu musiał zmierzyć się z Grzecznymi chłopcami, który to film był dużo łatwiejszy do wypromowania. Efekt - o Szkole melanżu mało kto mówił, a szkoda, bo jest to równie zabawna produkcja pokazująca oklepany temat z nieco innej strony.

Wszyscy, na których wrażenie robi łamanie czwartej ściany przez Deadpoola powinni natychmiast chwycić za komiksy Tadeusza Baranowskiego. Profesorek Nerwosolek wybiera się w podróż na następną stronę, wraca przeciskając się w przestrzeni między kadrami, a problemy usuwa bronią potężniejszą od Rękawicy Nieskończoności – gumką do mazania.

"Słyszałam plotkę, że zaraz wybuchnie panu głowa" - oznajmia dziewczę w niebieskich włosach i kadr przecina wielkie "BANG". Bo z jakiś przyczyn "jej słowa jakoś zawsze okazują się prawdą".

W roku 2014 zadebiutowało anime Monthly Girls' Nozaki-kun, które momentalnie podbiło serca wielu widzów. Dopiero jednak teraz za sprawą wydawnictwa Waneko, rodzimy czytelnik ma okazję porównać świetną telewizyjną produkcję z mangowym pierwowzorem.

Deadpool, Bóg i scenarzysta Spider-Mana wchodzą do knajpy. To mógłby być żart. I poniekąd jest, ale nie w klasycznym rozumieniu. Film Kelnerzy z 2004 roku (dostępny od kilku tygodni na Netfliksie) wygląda jak kolejna typowa wulgarna komedia "made in USA", na której nudnym plakacie wielką postacią jest ten jeden aktor, który w ostatnich latach stał się mega-gwiazdą. I faktycznie, Ryan Reynolds będzie dla wielu jedynym punktem zaczepienia. Inni spojrzą na średnią ocen na Rotten Tomatoes albo Metacritic i złapią się za głowę. Tymczasem Kelnerzy to nie tylko durna i wulgarna komedia. To satyra na świat restauracji i piekielnie zabawny film. Serio.

Prezydent Lincoln znalazł się w trudnym położeniu. Sytuacja jest tak poważna, że wymaga interwencji samej Dokręcanej Głowy. Po wybraniu odpowiedniego ciała wyśle ją w pogoń za doktorem Snapem, lakoniczną wampirzycą oraz samym Cesarzem Zombie!

Od dawna nie dostaliśmy komiksu takiej klasy! Tworzy go czterech znakomitych twórców. Nieczęste zjawisko na rodzimej scenie. Stanowi siódmą odsłonę serii. Poprzednie części miały postać czarno-białych szortów w różnych zbiorach. Dzięki temu tytuł mógł odpowiednio dojrzeć. Tym razem otrzymujemy pełnoprawny, samodzielny album. W kolorze, twardej oprawie, powiększonym formacie i niemal podwójnej objętości względem europejskiego standardu.

Ogrodnik, który wymyśla "rzeźbiarstwo ogrodowe", studentka, którą mylą z gwiazdą porno, podstarzały hipis opiekujący się młodą alkoholiczką, dziewczynka marząca o zostaniu standuperką, weteran pomieszkujący w swoim starym mieszkaniu, które należy już do kogoś innego. Co ich łączy? To zwykli ludzie, jak ty czy ja. Zwykli ludzie, którym zdarzają się małe dziwactwa.

Nowozelandzki filmowiec Takia Waititi jak na razie nie popełnia błędów i steruje swoją karierą z niesamowitym wyczuciem. Od debiutanckiego pełnometrażowego filmu Orzeł kontra rekin pełnego dziwnych (ale w uroczy sposób) ludzi, przez cudowny, życiowy i także uroczy komediodramat Boy, jedną z lepszych komedii XXI wieku (Co robimy w ukryciu), aż po wielomilionowy hicior będący częścią największego kinowego uniwersum, czyli trzecią część Thora - wszystko mu wychodzi. Nie będzie więc zaskoczeniem, gdy napiszę że film Jojo Rabbit zasługuje na pochwały i nominacje sypiące się zewsząd. I też jest uroczy.

Prawie na samym początku filmu pojawia się czołówka jasno dająca do zrozumienia, z jakim dziełem będziemy mieli do czynienia. Archiwalne nagrania młodzieży w ekstazie prezentujących hitlerowskie pozdrowienie podczas masowych zlotów zestawione z niemieckojęzycznym coverem I Want To Hold Your Hand to wymowny obrazek prezentujący lekko wypaczoną przez popkulturę wersję historii. Jojo Rabbit, bazujący na książce Caging Skies pisarki Christine Leunens, to historyczna satyra zbudowana na niewinności dziesięcioletniego bohatera. Film bardzo zabawny, momentami absurdalny, ciepły i dający do myślenia. Szczególnie w tych kilku momentach, w których widzom jest zupełnie nie do śmiechu.

Film Catfight nie jest nowością, nie jest kasowym hitem, zabrakło wielkich gwiazd w obsadzie czy kontrowersji podczas produkcji. Catfight to taki film, który z łatwością ominie radary wielu filmomaniaków, chyba że ktoś zwróci na niego ich uwagę. Tym kimś będę teraz ja, a wielkim ułatwieniem niech będzie fakt, że tę produkcję można obejrzeć na Netfliksie.

Catfight to życiowa historia przepuszczona przez tryby brutalnej satyry. To film o tym, że bycie fatalną, niemiłą, wredną osobą jest niezależne od statusu. To film o przekraczaniu granic ludzkich kontaktów. To wreszcie film o tym, że dwie panie tak szczerze się nie lubią, że w ruch poszły pięści.