Królowie dubbingu #14 - Dariusz Odija

"O, ja już go gdzieś słyszałem!" Jeżeli zdarza Ci się tak pomyśleć oddając się swojej ulubionej rozrywce, jeżeli usłyszysz znajomy głos, który jest znajomy nie-do-końca-wiadomo-skąd, to prawdopodobnie ten cykl artykułów jest dla Ciebie. Jeżeli nie, ale chcesz przyjrzeć się gdzie jeszcze użyczyli swego głosu znani polscy dubbingowcy - także zapraszam. Jako gracze czasami narzekamy, że polska wersja nie dorównuje angielskiej. Bywa, że wydaje nam się, że nie oddaje klimatu świata przedstawionego. Ale bywają przecież także bardzo udane lokalizacje. Lepsze, czy gorsze - otwierają drogę do zabawy także tym, którzy angielskim posługują się nieco słabiej. Stoją za tym pewni ludzie. Należy docenić trud, jaki w to wkładają, szanować trudną pracę, w której trzeba artykułować setki tysięcy słów, zdzierać struny głosowe, nadwyrężać język. W tym cyklu przedstawiam dorobek polskich aktorów dubbingowych. Te bardzo znane twarze, jak i te znane nieco mniej. Odsłona czternasta – Dariusz Odija.

Dariusz Odija urodził się w 1960 roku w Słupsku. W 1983 ukończył warszawską PWST. Swego czasu prowadził listę 30 Ton w TVP2. Współpracował z Teatrem Rampa.

Lista filmów z udziałem Dariusza Odiji prezentuje się dość skromnie. Wymienić można np. Psy, Wiatr ze wschodu, Cyrkowa pułapka, Spadek. Częściej aktor pracuje jako lektor w filmach dokumentalnych. Pojawiał się też gościnnie w serialach: Zmiennicy; Żegnaj Rockefeller; Klan; Miodowe lata; Na Wspólnej; Kryminalni; Dziupla Cezara; PitBull; Ojciec Mateusz. Jako aktor dubbingujący, pracował m.in. przy tych produkcjach: Flinstonowie; Tom i Jerry; Huckleberry Finn; Wojownicze Żółwie Ninja, Drużyna RR, Spider-Man; Fantastyczna Czwórka; Pinky i Mózg, Maska; Laboratorium Dextera; Johnny Bravo; Atomówki; Uwolnić Orkę; Młode wilki; Kosmiczny Mecz; Toy Story 2; Nowe szaty króla; Sezon na misia 3; Biała i Strzała podbijają kosmos 3D. 

Oghren (Dragon Age: Początek; Dragon Age: Początek - Przebudzenie))

Pracę z dubbingiem w grach komputerowych Dariusz Odija zaczął w 2005 roku. Wtedy to ukazały się Augustus: W służbie Cezara (u nas, na Zachodzie rok wcześniej), gdzie był lektorem, oraz Tom Clancy’s Splinter Cell: Chaos Theory. W grze Ubisoftu jego postacią był Hugo Lacerda. Rok później pracował przy grze Dreamfall: The Longest Jouney (m.in. Charlie).

Optimus Prime (Transformers: Revenge of the Fallen)

Potem było kilka lat przerwy, by w 2009 wrócić w dobrej formie za sprawą Dragon Age: Początek. Postać Oghrena, któremu głos podkładał Dariusz Odija, zdobyła spore grono sympatyków. W tym samym roku aktor podkładał również głos postaci Optimusa Prime’a w Transformers: Revenge of the Fallen, a także jednemu z policjantów w inFamous.

2010 obfitował w największą liczbę tytułów z udziałem Dariusza Odiji. Aktor powrócił do roli Oghrena w Dragon Age: Początek – Przebudzenie. Jego pozostałe postaci, to Zurg w Toy Story 3: The Video Game, Simms w Tom Clancy’s H.A.W.X. 2, Donny Vermillion w StarCraft II: Wings of Liberty i kilka różnych NPCów w Arcania: Gothic 4. 

Clinton Mokoena (Brink)

W roku obecnym Dariusz Odija dubbingował mniej znaczące postaci w Crysis 2, ale był też Henseltem w grze Wiedźmin 2: Zabójcy Królów, Clintonem Mokoeną w Brink, ostatnia jego postać to Dice w Motorstorm Apokalipsa. 

Henselt (Wiedźmin 2: Zabójcy Królów)

Dariusz Odija dysponuje chyba najbardziej charakterystycznym, niski głosem wśród aktorów dubbingowych (być może wyzwanie w tej materii mógłby mu rzucić Wiktor Zborowski, on jednak dubbingował stosunkowo rzadko). Jest to wielka zaleta, ponieważ ten głos jest po prostu przyjemny dla ucha. Pewnie niejednej osobie kojarzy się z dziecięcymi latami i oglądaniem kreskówek. Może wprowadzać to czasem pewien dysonans, gdy słyszymy aktora kojarzącego się z kreskówkami, w grze dla dorosłych. Ja tam przymykam na to oko, bo tak specyficznych głosów mamy w grach niewiele. A są potrzebne.

W której grze Waszym zdaniem Dariusza Odija wypadł najlepiej?

Królowie dubbingu:

#9 – Mirosław Zbrojewicz

#10 – Piotr Fronczewski

#11 – Paweł Szczesny

#12 – Krzysztof Banaszyk

#13 – Izabella Bukowska