Wyobraźcie sobie sytuację rodem z minionego weekendu – jest godzina trzecia nad ranem, a będący pod wpływem różnych środków odurzających sąsiedzi odpalają właśnie najlepszą ich zdaniem imprezę w historii ludzkości. Problem w tym, że nie dają ci tym samym możliwości zmrużenia oka, co zazwyczaj powoduje ogromną irytację. Co robicie, by temu zaradzić? Dzwonicie na policję? Idziecie na miejsce i się skarżycie? Nie, udajecie się tam i wymownie uciszacie wszystkich imprezowiczów…

Taki mniej więcej zamysł stał za Party Hard, na pierwszy rzut oka dość niepozornej grze, której pierwowzór powstał na Game Jamie kilka lat temu. Wcielamy się w nieco zdenerwowanego zachowaniem okolicznych imprezowiczów jegomościa i udajemy się na iście krwawą krucjatę przeciw zabawom i swawolom doczesnego świata. Przy okazji zaś kolejne wydarzenia poznajemy za sprawą opowieści inspektora Westa, bezpośrednio zresztą powiązanego z owymi incydentami.

Luc Besson proponuje kolorową przygodę w klimatach science-fiction, niby pełną atrakcji, ale jednocześnie pozbawioną ducha, który sprawiłby, że fantazyjne światy wykreowane przez Francuza zapadałyby w pamięć.

Początek najnowszego filmu autora takich hitów jak „Leon Zawodowiec”, „Nikita”, czy „Piąty Element” to wielka obietnica – reżyser prezentuje nam rozwój wypraw kosmicznych i cywilizacji w sekwencji, w której widzimy kolejne etapy odkrywania wszechświata, począwszy od schyłku XX wieku, a skończywszy parę stuleci wprzód. Ludzie rozwijają naukę, ale także samych siebie, najpierw ucząc się współpracy między sobą, by następnie poznać i zacząć czerpać wiedzę i doświadczenia od kosmicznych ras i cywilizacji. Tak oto dowiadujemy się, że świat w XXV wieku to już nie tylko ziemia, ale niezliczone cywilizacje wpływające na siebie nawzajem. Besson obiecuje nam, że pokaże nam ten fascynujący przekrój różnorakich światów i już w pierwszych kadrach zapowiada plastyczne rozpasanie, jakie widzieliśmy we wspomnianym „Piątym Elemencie”.