Postapokaliptyczną przyszłość można spotkać w kinie, w grach jak również w książkach - wojna nuklearna, zombie, wielka epidemia. Jednak nie za często można natknąć się na pytanie „Co stanie się z religią?”. Przecież teraz jest to najważniejszy punkt naszego życia. Katolicy, muzułmanie, buddyści, wszyscy z nich w coś wierzą. A co stanie się z tymi którzy przeżyją apokalipsę. Czy stracą wiarę, a może jeszcze bardziej zaczną wierzyć? Tutaj pojawia się Tullio Avoledo, wraz ze swoją książką "Korzenie Niebios" przedstawiając nam świat po apokalipsie z oczu księdza. Niektórzy z was słyszeli o pewnym projekcie, którego założycielem jest Dmitry Glukhovsky, autor Metro 2033. Pozwala innym pisarzom pokazać swój kunszt i napisać powieść umieszczoną w uniwersum Metro 2033. Tullio Avoledo skorzystał z tej okazji i dorzucił swoje trzy gorsze do tego świata.
Idziesz ulicą, a tam nagle jakiś stwór. Po chwili słyszysz przerażający wrzask. Prawdopodobnie zaraz będziesz taplał się w kałuży krwi. Ludzi już nie ma, pochłonęła ich zagłada. W tym świecie będziesz cieszyć się z niewielu widoków. Jednym z nich będzie znaleziony batonik czy garść amunicji. Innym zaś nether, czyli mutant, który w pojedynkę nie jest aż tak groźny. Lubicie ekstremalne przygody? Przed wami proza życia w Nether. W tym momencie jest to wczesna wersja rozwojowa gry, więc prawdopodobnie wiele rzecz zdąży się jeszcze zmienić.
„Feed”, pierwsza część „Przeglądu Końca Świata”, wzbudziła mój umiarkowany entuzjazm, jednak – trochę pod wpływem impulsu - skusiłam się na kontynuację: poszłam na Targi Książki i nieco straciłam głowę od nadmiaru literatury. Jak na prawdziwą fetyszystkę papieru przystało, nie mogłam wyjść z pustymi rękami. No i nie wyszłam. Wśród moich nabytków znalazł się między innymi „Deadline” Miry Grant.
To mogło być kapitalne poważne s-f. Szkoda, że twórcy stanęli w rozkroku między mocnym społecznym kinem, które apokalipsę stawia gdzieś w tle a komiksowością (to adaptacja) z typowym dla gatunku przerysowaniem i akcją polegającą w dużej mierze na pokonywaniu kolejnych bossów. O ile czasem mieszanie gatunków wychodzi zdecydowanie na plus, tak tutaj film się rozjechał. Joon-ho Bong to nie Tarantino, mimo że momentami “Snowpiercer” przypomina “Kill Billa”.
Nie spodziewałem się tego, ale siadło mi to Revolution. Żre, jak to mówią. Robi robotę. Gdy serial debiutował jesienią 2012 roku, miałem go w głębokim poważaniu. Obejrzałem sobie zwiastun, skwitowałem go krótkim "ok" i na tym się skończyło. Tymczasem niedawno skończył się dla mnie pierwszy sezon tej historii i muszę przyznać, że z odcinka na odcinek całość robiła się coraz ciekawsza i bardziej wciągająca, a przy tym wydaje się nie powtarzać niektórych grzeszków znanych z takiego np. Lost.
RAGE, najnowszy produkt studia id Software, to nic innego jak doskonale wykonana, rzemieślnicza robota. Skoro za wszystkim (no prawie) stał John Carmack, pasjonat i spec od technologicznych nowinek, jasne stało się, że fabuła w nowej grze tego legendarnego dewelopera będzie gdzieś na szarym końcu. Oczekiwania spotkały się z rzeczywistością, gdzie na pierwszy plan wysunęła się klasyczna jak herbata mechanika, schematyczne zadania oraz pierdyliard mięsa armatniego do wytłuczenia, zaś odstawiając na drugi plan angażującą historię i zawiłe wątki miłosne.
Ludzkość kocha apokalipsę. Wszyscy przeżyliśmy już po kilka lub nawet kilkanaście końców świata, ale wbrew pozorom wypatrywanie apokalipsy nie jest domeną społeczeństw współczesnych. Kiedy tylko nasz gatunek nauczył się liczyć, i zastosował swój wynalazek do czasu, zwiastunów końca wypatrujemy w każdej okrągłej dacie, szeregach liczb, końcach kalendarzy znalezionych na krańcach świata, itd. Nasi przodkowie zwiastuny armagedonu widzieli również w naturalnych zjawiskach, takich jak trzęsienia ziemi, spadające gwiazdy, burze i inne katastrofy...
Metro: Last Light jest lepsze od Metro 2033. Może nie jakoś dramatycznie, ale progres widoczny jest gołym okiem, co postaram się udowodnić w tej którkiej recenzji. Gdy panowie z 4A Games skończyli zachwycać się swoim poprzednim dzieckiem, wzięli się do roboty, poprosili Dimitrija Głuchowskiego o pomoc przy pracy nad scenariuszem i tak długo dokręcali śrubki, aż na światło dzienne wyszedł jeden z tych sequeli, które są usprawnionymi pod niemal każdym względem wersjami oryginałów.
Wielbiciele postapokaliptycznych klimatów narzekać nie mogą. Dopiero co premierę miało okrzyknięte najlepszą grą obecnej generacji The Last of Us, na E3 zapowiedziano sandboxowego Mad Maxa, pod nimi przejeżdża Metro : Last Light, a przecież czternasty raz Fallout sam się nie przejdzie. Każda jego część. Czy pośród takich gigantów jest miejsce dla niewielkiego I Am Alive?
„Feed. Przegląd Końca Świata” Miry Grant to mój przypadkowy prezent gwiazdkowy – miałam go sobie wybrać samodzielnie, a w osiedlowej księgarni w interesujących mnie działach była to jedyna pozycja, która zapowiadała się ciekawie i której jeszcze nie czytałam. I tak oto znowu trafiłam w postapokaliptyczne klimaty.
