Marka Grand Theft Auto już dawno stała się ikoną w świecie elektronicznej rozrywki. Nic dziwnego, skoro pierwsze odsłony z miejsca zyskały sobie przychylność graczy jak i recenzentów. Na dodatek cechowały się oryginalnością, tworząc tym samym nowy gatunek gier. Jednak dopiero po przejściu w trzeci wymiar GTA zyskało sobie konkurentów, których obecnie jest od groma. I właśnie o kilku z nich chciałbym dzisiaj powspominać.
Przygoda z Bonfire of the Vanities odbywa się po wydarzeniach znanych z Battle of Forli, lecz przed ostatnią sekwencją z podstawowej wersji gry. W ten sposób oba "dodatki" uzupełniają brakujące elementy historii, wyjaśniając znaczny upływ czasu. Przynajmniej tak było w wersji przeznaczonej na komputery klasy PC, gdzie Ubisoft domyślnie i całkiem za darmo zintegrował oba DLC z Assassin's Creed II. Na konsolach jednak postanowił je zablokować i zarobić na nich około 15zł za sztukę. Tytułowy Stos Próżności koncentruje się na historycznym wydarzeniu dotyczącym kontrowersyjnego dominikanina Girolamo Savanaroliego, który pod koniec XV wieku postanowił wraz ze swoimi zwolennikami spalić stosy książek oraz innych wartościowych rzeczy w urokliwej Florencji. Oczywiście tłumacząc swój terror tym, że owe przedmioty prowadziły ludzi do grzechu.
Wielu graczy uważa, że Sniper: Ghost Warrior było pierwszą snajperską próbą polskiego studia City Interactive, znanego dziś pod nazwą CI Games. Jest to oczywiście nieprawdą, bowiem przed 2010 rokiem producent wydał Art of Victory, w naszym kraju widniejące pod nazwą Sztuką Zwyciężania. Sama gra nie jest oczywiście powiązana z przełomowym tytułem twórców, nie licząc oczywiście tego samego gatunku. Bowiem akcja omawianej przeze mnie pozycji toczy się podczas II Wojny Światowej, a nie współcześnie. Ponadto samo CI Games oddziela ją od swoich nowszych produktów.
Dziś w Polsce swoją premierę miała kolejna ekranizacja pierwszej książki napisanej przez Stephena Kinga. Przez wielu uznawanego za niekwestionowanego Króla Grozy. W związku z tym postanowiłem ocenić dzieło, które przyniosło wspomnianemu wyżej autorowi niebywały sukces.
Gry należą do jednej z najwszechstronniejszych rozrywek świata, ciesząc równocześnie młodych jak i starych wyjadaczy. Oprócz różnorodnych gatunków takich jak strategie, wyścigi, przygodówki, czy strzelanki, mamy także nastawienie rozgrywki na kampanię jednoosobową, tryb multiplayer oraz kooperacji. Jednym słowem, każdy z nas bez trudu znajdzie coś dla siebie. Ja oczywiście cenię sobie fabularnego singla, ponieważ wieloosobowe potyczki szybko mnie nudzą. Inaczej jest oczywiście w przypadku co-opa pełniącego w moim mniemaniu kompromis pomiędzy wyżej wymienionymi.
Początek siódmej generacji konsol zwiastował nową jakość filmowości w elektronicznej rozrywce, sprzedaż elektroniczną oraz wprowadzenie dodatków DLC. Z początku producenci obawiali się tych ostatnich, ale po kilku udanych próbach zdecydowali się na masową dystrybucję takowych rozszerzeń. Później zaczęto ciąć koszta, a nawet i same gry, czego doskonałym efektem jest niniejsza pozycja. Battle of Forli domyślnie powinno zostać zawarte w podstawowej wersji Assassin's Creed II. Jednak na konsolach Ubisoft postanowił zablokować ową zawartość i sprzedać ją za 15zł. Jest to oczywiście mała kwota, ale i sam dodatek nie grzeszy wielkością. Na szczęście pecetowi gracze otrzymali przygody związane z wojowniczą Catheriną Sforzą za darmo.
Myślę, że każdy z nas ma swoje ulubione filmy, gry, książki, do których z przyjemnością powraca co jakiś czas. Jedne z nich co prawda mogą nas za pewnym razem znużyć, ale istnieją również i takie, o jakich nigdy się nie zapomni. Ja sam mam kilkanaście takich pozycji, a część z nich możecie poznać w niniejszym zestawieniu. Poniżej dołączam trailery do wytypowanych przeze mnie filmów oraz krótkie notki informujące o moim wyborze i nie tylko.
W chwili gdy recenzuję drugim tom Pana Lodowego Ogrodu, mam za sobą trzy części cyklu stworzonego przez Jarosława Grzędowicza. Aktualnie zajmuję się czwartą i ostatnią przygodą, w której ważą się losy Vuko Drakkainena oraz Filara syna Oszczepnika, następcy Tygrysiego Tronu. Wówczas dopiero po jej ukończeniu ocenię pozostałe tomy. Następnie podsumuję je oraz wyrażę ogólną opinię na temat całej sagi.
Stephen King na stałe zapisał się w dziejach literatury grozy, strasząc czytelników na każdym kroku. Z całą pewnością należy on do pisarzy, których się kocha, albo nienawidzi. Ja osobiście należę do pierwszej z wymienionych przeze mnie grup, ponieważ zwyczajnie uwielbiam czytać jego książki. Przede wszystkim nie jest to człowiek, obok którego przechodzi się obojętnie. Zdecydowanie nie, o czym świadczyć może ogromna liczba ekranizacji jego dzieł. Mimo tego większość z nich uznawana jest za gnioty, w związku z czym postanowiłem bliżej im się przyjrzeć. Na pierwszy rzut leci Christine, do której pałam ogromnym sentymentem.
Mniej więcej 10 lat temu, na rynku pojawiła się kultowa inaczej produkcja. Poświęcona Fiatom 126p samochodówka miała jeden cel - zdobyć sentymentalne serca polskich graczy, by przy najniższym wkładzie odnieść spektakularny jak na kioskowego szrota sukces. Zamysł w istocie się udał, bowiem przez następne lata Play-publishing zasypywał nas kolejnymi niedołężnymi kopiami niniejszego tytułu, poczynając od Poldka Drivera, a bodajże na Warszawce Racer kończąc.
