Nie ma już dziewczynki, która błądziła po baśniowej rezydencji w pierwszym tomie. Nie ma też młodej, zakochanej kobiety z drugiego tomu. Trzeci tom przedstawia Matkę – ustatkowaną, surową i bezwzględną. Kolejne wcielenie bohaterki, które mówi nam co dzieje się w baśniach po "żyli długo i szczęśliwie".

Tom drugi zakończyła heroiczna przeprawa pontonem przez Morze Śródziemne. Gdy wydaje się, że na drodze Hakima nie może pojawić się nic gorszego, ten trafia w sam środek węgierskiego obozu dla uchodźców. Miejsca, w którym żaden człowiek o zdrowych zmysłach nie chciałby się znaleźć.

Kolacja we wspólnym gronie wydaje się znakomitym pomysłem, by wejść w kręgi nowej społeczności. Problem może pojawić się, gdy jesteś wampiropodobnym monstrum, a Twój organizm na ludzkie jedzenie reaguje gwałtownymi torsjami i metamorfozą w mroczną strzygę.

Gdy młody chłopak spotyka dawną koleżankę, z którą łączyły go pierwsze pocałunki, szybko postanawia sprawdzić jak daleko mogą się razem posunąć w obecnym wieku. Zasłona pruderii pęka w całej rozciągłości. Nieśmiała propozycja przeradza się w namiętne, ogniste zbliżenie.

Ulicą Samotną miotają kolejne wstrząsy. To wybuchowe próby zamordowania Goone'a. Każda z nich niesie ze sobą wiadomość: "Strzeż się!". Kto, do cholery, ostrzega kogoś jednocześnie próbując go zabić? Kapłan Zombie! Przecież wspólny wróg to jeszcze nie powód, by zrezygnować z od dawna planowanego morderstwa...

Kieron Gillen stworzył autentyczny, rozbudowany system RPG, który zdaje się pomagać mu w procesie tworzenia komiksu. W efekcie otrzymujemy niezwykly eksperyment, który burzy znany nam porządek rzeczy. Eksperyment pisany z mroczną finezją Lovecrafta i bezkompromisową drobiazgowością Alana Moore'a.

Profesor Meinhardt i jego asystent pan Knox to klasyczny duet łowców wampirów. W drugiej części "Pan Higgins wraca do domu" z oddaniem godnym powagi swojej misji tropią kolejnych krwiopijców. Przyjdzie im walczyć z księciem wampirów, złożonym z wielu istnień "multiwampirem" czy wilkołaczym łowcą-łowców wampirów.

Podczas gdy Marianne wraz z Adrianem i Richardem wstrząsają deskami ringu na wielkim turnieju FFFC, my dowiadujemy się więcej o Dolinie Królów, Królewskiej Straży i intrydze zawiązanej wokół wydarzeń, których udziałem stali się nasi bohaterowie.

Zwalisty żywiciel rodziny robi wszystko, by zapewnić jej byt. Niestety, mimo najszczerszych chęci, los odbiera mu wszystko o co walczył. Poniżony i zniszczony myśli o zemście, ale szansa na nią nie jest wcale oczywista.

Gdy tylko młody Andy wypala swojego pierwszego papierosa ogarniają go torsje oraz... zyskuje nadludzką siłę. Jakby tego było mało odkrywa, że ojciec pozostawił mu pistolet, którym może wymazać czyjeś istnienie. Co strachliwy, aspołeczny cherlak zrobi z taką mocą?

Kiedy wesoły prezenter pogodowy sypie głupawymi żartami i niemal spóźnia się (jak zwykle) na swoje wystąpienie trudno zgadnąć, że niebawem zostanie oskarżony o... wybicie niemal całej ludzkości. Ponoć ten, kto dopuścił sie zniszczenia ziemi wymazał wspomnienia i zmienił osobowość, a tym co z tego wynikło ma być nasz dobroduszny Nathan Bright.

Nowy rok szkolny wpuszcza do powieści Remendera sporo świeżego powietrza. Powietrza, które przy okazji na nowo roznieca ogień pochłaniając czytelnika bezkompromisową dynamiką i zjawiskową jazdą po bandzie  (!)

"Bloodshot" w odsłonie jednego z najbardziej uznanych scenarzystów młodszego pokolenia Jeffa Lemire'a to barwna seria. W poprzednich tomach otrzymaliśmy przekrój najróżniejszych gatunków od klasycznej superbohaterszczyzny, przez madmaxowe postapo, po deathmatch niczym z gier komputerowych. Nadszedł czas na kulminację.

Wkrótce po tym jak młoda wojowniczka zostaje osobistym ochroniarzem królowej, jej pani zostaje przemieniona w tygrysa. Złe to wieści dla królestwa w przededniu wojny. Ratunkiem ma okazać się legendarna kraina zmarłych – tytułowa Isola. Dlaczego doszło do przemiany? W jaki sposób wizyta w krainie zmarłych może zmienić stan rzeczy? Czy wszystko jest częścią większego planu?

Bezwzględny morderca dociera do miejsca, gdzie zaoferowano mu pracę bez wynagrodzenia. Wbrew rozsądkowi przyjmuje ofertę. Będzie budował olbrzymi dom. Dom Pokuty. Jest tu tylko na chwilę, ale ponoć każdy kiedyś sądził podobnie. Czy z pracy dziesiątek morderców może narodzić się coś dobrego?