Forfitery to mini-felietony. Mniejsze od Rojopojntofwiu, ale większe od Szybkiej rozkminy.

W ramach cyklu Rojopojntofwiu, pisałem ostatnio o moddingu gier (#24 Gra narzędziem). Dzisiaj pokażę Wam przeróbki tego, dzięki czemu możemy je odpalać. Komputerowe, konsolowe, nieważne. Obudowę danego urządzenia umożliwiającego nam rozkoszny gaming, zmodyfikować możemy do woli. Pod kątem konkretnego tytułu, gatunku jaki reprezentuje lub stylu/klimatu w jakim jest utrzymany. To, co ludzie robią ze swoimi blaszakami czy konsolami przechodzi ludzkie pojęcie. Zobaczcie zresztą sami.

Pewnego pięknego poranka, gdy wypijałem właśnie swoją pierwszą kawę przed pracą, zacząłem przeglądać forum studia Remedy, odpowiedzialnego m.in. za grę Alan Wake. Natknąłem się wtedy na bardzo ciekawy artykuł [tutaj] , który zainspirował mnie do skonfrontowania tego co widzimy w grach, z tym co egzystuje naprawdę. Zapraszam.

Koniec października wita nas coraz to bardziej kapryśną pogodą. Pocieszające jest, że już niedługo będzie kilka dni wolnego a później już tylko mały krok do świąt. Zanim jednak na dobre naszymi głowami zawładną pomysły na prezenty, zapraszam na kolejny odcinek Przeglądu Newsów z Dalekiego Wschodu. 

Przybyłem, zobaczyłem, ..., a teraz ponownie postanowiłem podzielić się z Wami galerią kilkunastu zdjęć, które tym razem udało mi się zrobić podczas odbywajacej się własnie w naszej stolicy imprezy European Battle.net Invitational 2011. Zapraszam do oglądania.

Więcej info na temat samej imprezy znajdziecie na stronach battle.net'u lub chociażby w jednej z wiadomości opublikowanych na GOL'u.

Ostatnimi czasy odnajduję coraz więcej powodów, by zdmuchnąć grubą warstwę kurzu z leżącej na dnie szuflady Vity i pomazać nieco jej ekran swoimi tłustymi paluchami. O ile dostępne za dosłowny frajer Puddle i związane z nim przelewanie najróżniejszych rodzajów cieczy do topowych rozrywek na ostatnim handheldzie Sony nie należy, o tyle równie świeże Guacamelee! i Sly Cooper: Thieves in Time to już zupełnie inna para kaloszy. Na horyzoncie pojawiła się jednak ostatnio kolejna Nowa Nadzieja, kryjąca się za dość kontrowersyjnym skrótem SS. Opasłe demo Soul Sacrifice szaleje bowiem sobie swobodnie po PlayStation Network od kilku dobrych dni, próbując przekonać nas o swoim statusie „killer appa” dla cierpiącej od dłuższego czasu na brak prawdziwego system sellera Vity. Jak, w ostatecznym rozrachunku, to przekonywanie mu wychodzi?

Witam i zapraszam do pierwszego w nowym roku przeglądu newsów i ciekawostek z Dalekiego Wschodu. Tym razem znajdzie się coś dla fanów mody plażowej, "specyficznej" japońskiej reklamie oraz innowacyjnym sposobie na poszukiwanie męża. Jak zawsze zachęcam do wyrażania swoich opinii w sekcji komentarzy pod tekstem.

Edycja Kolekcjonerska Injustice: Gods Among Us przed premierą gry budziła we mnie więcej obaw, niż nadziei. Mając wciąż w pamięci nie do końca satysfakcjonujące Mortal Kombat Kollektor's Edition, martwiłem się przede wszystkim o danie główne tej kolekcjonerki – dwudziesto pięcio centymetrową figurkę Batmana podduszającego Wonder Woman. Czy ostatecznie jednak, statuetka Injustice wybija się ponad poziom chały Scorpiona dziurawiącego Sub-Zero na figurce z ostatniego MK, czy może świetna bijatyka od NetherRealm znów kroczy w parze z mało pocieszającymi gadżetami?

3 stycznia 1465. W Lublinie powstaje zbrojownia. Powoli lecz sukcesywnie zwiększamy nasze możliwości mobilizacyjne. Przygotowujemy sobie dobry grunt do przyszłej ekspansywnej polityki.

„ … a ten kraj nadwiślański znany z historycznego męstwa stał się bojaźliwy po stracie swojego Króla – Władysława Warneńczyka, w bitwie z hordami niewiernych w 1444 roku. Przekuto w nim miecze na lemiesze, a i rycerstwo dogorywa żałośnie. Przez przeszło dwie dekady nie wyściubili swego nosa, aby bronić wiary katolickiej przed szatańskimi Otomanami.”

Kroniki Papieskie,  tom XXVIII. Autor nieznany

Gdy na przełomie tysiąclecia przeciętmy gracz słyszał hasło "FPS na konsolę", przeważnie pukał się w czoło. Branża była już po pierwszych udanych próbach rozglądania się za pomocą gałek analogowych, istniały bowiem takie gry jak Goldeneye, czy Perfect Dark. Były one jednak jedynie wyjątkiem potwierdzającym regułę. Mało kto mógł się spodziewać, że na debiutującej konsoli pojawi się strzelanina z perspektywy pierwszej osoby, która stanie się podręcznikowym przykładem systemsellera. Za sprawą której WALKA EWOLUUJE.

Przez długi, naprawdę długi czas nie miałem w rękach produkcji, która do tego stopnia chwyciłaby mnie za serducho, skupiła na sobie wszystkie moje myśli i dała mi tyle beztroskiej i jakże czystej radości z samej tylko rozgrywki. Powiem wprost – Dragon’s Crown jest dla mnie niczym piękna i rozbudzająca wyobraźnię opowieść, którą kilkuletni szmergiel chłonie z szeroko otwartymi oczami od swojego rodziciela, leżąc wieczorną porą w łóżku i starając się jeszcze na chwilę odwlec niepożądany sen. To sentymentalna podróż do czasów młodości, gdzie dniami i nocami zagrywałem się w darmowego Little Fightera 2 obserwując, jak rysowane pamperki okładają się po gębach i używają magii, dzielnie i nieustępliwie zmierzając w prawą stronę ekranu. Różnica polega dzisiaj na tym, że na kark zdążyło mi już wskoczyć nieco więcej wiosen, a sweetaśnych fighterów zastąpiono tutaj przerysowanym zestawem baśniowych herosów, wrzucając ich jednocześnie w przepyszny, diablo-RPG’owy miks. Dokładkę poproszę!