W końcu nadszedł ten dzień, w którym ogłoszę wyniki plebiscytu na najładniejszą waszym zdaniem kobietę z gier. Oprócz tego dowiecie się również o moich typach, a dokładniej top trójce. Podczas wyboru kierowałem się nie tylko aspektem wizualnym, ale i charakterem, ponieważ dzięki temu łatwiej było mi się zdecydować. Nie przedłużając, zapraszam wszystkich do niniejszego materiału jak i zaciętej dyskusji.
W piątek, 20 kwietnia 2012 roku odbył się protest polegający na projekcie blackout. Powodem takiego stanu rzeczy jest olanie pecetowej wersji Call of Duty: Modern Warfare 3 przez właściciela marki, którym jest kontrowersyjna firma Activision. Komputerowi gracze postanowili w ten sposób przypomnieć o swoim istnieniu i ukazać tym samym wyraz swojego niezadowolenia.
Razielowa piwoteka to cykl opowiadający o rozmaitych browarach, które miałem okazję posmakować. W każdej części zawarte będą suche dane, moje odczucia i specjalny bonus w postaci ankiety. Zapraszam zatem wszystkich zainteresowanych do czytania i komentowania.
Jako, że jestem łakomy na nowości, nie mogłem pozostać obojętnym obok Lecha Shandy. Gdy pierwszy raz ujrzałem omawiany browar, wiedziałem że muszę go mieć. Zapewne wielu z was zastanawia się czym jest nowa pozycja? Odpowiedź jest niezwykle prosta. Jest to połączeniem piwa i lemoniady. Napój ten ma orzeźwiać nas podczas upalnych dni i być przystępnym smakowo dla jak największej grupy odbiorców. Czy to wystarczy aby przekonać do siebie nowych klientów?
W ostatnim czasie Kompania Piwowarska zdecydowała się odświeżyć wygląd wszystkich dostępnych Lechów. Zmienino wówczas design etykiety jak i kształt butelki. Owe zmiany wypadły jak najbardziej na plus. Teraz opakowanie prezentuje się nowocześniej i zarazem drożej, ponieważ posiada gustowne przetłoczenia. Także dzięki tym zmianiom lepiej i pewniej leży w dłoni. Czy zatem różni się od tego schematu lemoniadowa wersja? Przede wszystkim kolorystyką nalepki. Została ona dostosowana do charakteru piwa, dlatego też oferuje żółto-zielone odcienie. Na dodatek nie odkleja się, dzięki czemu wzbudza pozytywne wrażenia estetyczne.
Grand Theft Auto jest z nami od 15 lat! Przez ten czas twórcy, czyli Rockstar Games wydali kilka większych jak i mniejszych produkcji sygnowanych tą kontrowersyjną marką. Ja zajmę się jedynie pecetowymi wydaniami z tego względu, iż tylko je miałem okazję ukończyć, bądź odpowiednio się z nimi zapoznać. Powodem takiego stanu rzeczy jest brak innych platform do gier. Mimo to nie mam co narzekać, ponieważ na pececie ukazały się najważniejsze odsłony tej serii. Poniżej przedstawię te, które osobiście poznałem, a na koniec niniejszego artykułu wybiorę ulubione przygody w otwartym i niezwykle krwawym świecie przestępczym. Jesteście na to gotowi? Ja tak!
Razielowa piwoteka to cykl opowiadający o rozmaitych browarach, które miałem okazję posmakować. W każdej części zawarte będą suche dane, moje odczucia i specjalny bonus w postaci ankiety. Zapraszam zatem wszystkich zainteresowanych do czytania i komentowania.
Przechadzając się ostatnio po sklepach na swej drodze napotkałem Maćkowe Piwo Miodowe. Nazwa dość śmieszna, przez co nie traktowałem tego browaru na poważnie. Mimo to zaryzykowałem i zakupiłem ten produkt. W końcu jego cena na tle innych miodowców okazała się całkiem przystępna. Jak sądzicie? Przypadło mi to piwo do gustu, czy nie?
Etykieta prezentuje się bardzo tradycyjnie, co też projektanci odpowiedzialni za jej design mieli na uwadze. Świetnie odzwierciedla charakter opisywanego piwa, a przy tym nie kłuje w oczy. Jej barwy są stonowane, wpadając przy tym w lekki beż. Kształt butelki typowy dla regionalnych browarów, więc nie ma sensu się nad tym dłużej rozpisywać. Trzeba jednak przyznać, że dobrze współgra z całą resztą. To co jednak zasługuje na krytykę to fakt, że nalepka lubi się odklejać. Niestety ten nieprzyjemny problem dotyka niemal każdą firmę zajmującą się nektarem bogów. Zapewne jest to wynik obniżenia kosztów produkcji. Dobrze chociaż, że w tym przypadku nie oszczędzano na samym piwie.
Wszyscy znają Dragon Ball pod postacią mangi, tudzież anime. Nieco mniejsze grono osób wie również o grach opartych na tym uniwersum, ale mało kto zdaje sobie sprawę z istnienia takich perełek jak recenzowana przeze mnie produkcja. Twórcy postanowili wyjść naprzeciw i stworzyć dzieło z gatunku jRPG zamiast powielać kolejne klony bezmózgich i bezsensownych bijatyk. Nie to żebym coś miał do tego typu gier, ale ileż można? Mordobić z udziałem Goku i jego przyjaciół jest aż nadto.
Pomysł na stronie Gaikai.com okazuje się być strzałem w dziesiątkę, a to dlatego, że dzięki ich najnowszej usłudze możemy pobawić się ze znanymi tytułami. Lista gier jest stale poszerzana, co jest niewątpliwym atutem, a już na dzień dzisiejszy jest w co pograć. Co prawda przyjemność z samej zabawy jest nieco mniejsza, ale wystarczająco dobra aby zapoznać się z danym tytułem. Jak wiadomo, wersji demonstracyjnych z roku na rok jest coraz mniej, dlatego taka inicjatywa okazuje się świetną alternatywą dla wyżej wymienionego wariantu. Jak zatem spisuje się taka idea w praktyce? Całkiem dobrze, o czym napiszę w dalszej części tego artykułu.
Premiera Max Payne 3 zbliża się wielkimi krokami, a sami twórcy raczą nas coraz to większą liczbą trailerów oraz filmów prezentujących rozgrywkę w akcji. Ja jednak na warsztat wziąłem sobie część pierwszą. Myślę, że każdy z was dobrze kojarzy sobie tę przełomową i bardzo klimatyczną produkcję. Jednak nie wszyscy wiedzą jak pierwotnie omawiana gra miała wyglądać. Różnice pomiędzy najwcześniejszymi wersjami, a finalną są naprawdę spore, co możecie ujrzeć w podanych przeze mnie trailerach i urywkach z samej gry. Nawet soundtrack uległ zmianie, a sam Max Payne pod koniec produkcji dostał nieco więcej głębi.
Wspólnymi siłami dobrnęliśmy do finału miss gier, dlatego w dzisiejszym zestawieniu o miano najpiękniejszej kobiety w elektronicznej rozrywce startują zwyciężczynie poprzednich dziesięciu części tego cyklu. Wybór całkiem spory i zarazem trudny. Zanim oddacie swój głos lepiej dokładnie zanalizujcie niewiasty i przemyślcie swoją decyzję. Oczywiście komentarze mile widziane, szczególnie że jest to ostatnia zabawa tego typu. Sam mam nie lada orzech do zryzienia, więc swój typ wybiorę następnego dnia. Głosować można przez równe 14 dni, licząc od dnia dzisiejszego. Po tym czasie (co by nie robić śmietnika na mym blogu) na łamach forum Gry-online opublikuję stosowny wpis z podsumowaniem wyników. Oczywiście z edytuje obecny wpi, dodając do niego odpowiedni link, abyście nie musieli go szukać. Nie zabraknie także mojego ostatecznego komentarza, pod którym będziecie mogli się wpisywać i wyrażać swoje opinie na temat zwyciężczyni miss gier. Zapraszam! :)
Bywa tak, że wykreowana przez twórców historia jest o wiele przystępniejsza od samej gry. Pojawiają się w niej ciekawie zaaranżowane postacie, niebanalny, wielowątkowy scenariusz, olbrzymi i zróżnicowany świat, ale niestety niedobór miodności płynącej z samej rozgrywki psuje cały efekt. Oczywiście sprawa wygląda analogicznie w przypadku dzieł, w których gameplay daje nam masę przyjemności, ale uniwersum jest totalnie nudne i dodane tylko jako pretekst do całej zabawy. Poniżej przedstawię swoje spostrzeżenia na podany przeze mnie temat i postaram się tym samym zachęcić was do interesującej dyskusji.
Razielowa piwoteka to cykl opowiadający o rozmaitych browarach, które miałem okazję posmakować. W każdej części zawarte będą suche dane, moje odczucia i specjalny bonus w postaci ankiety. Zapraszam zatem wszystkich zainteresowanych do czytania i komentowania.
Po małej przerwie, postanowiłem powrócić do piwnego cyklu, w którym opisuję spróbowane przeze mnie browary. Na warsztat wziąłem bardzo mocne i zaskakująco dobre w smaku piwo Kaper. Nie mylić oczywiście z Kiperem, czyli kolejnym godnym uwagi trunkiem o sporej zawartości alkoholu. Oczywiście ten drugi produkt miałem okazję wam zaprezentować w 9 części, dlatego chętnych odsyłam zapoznania się z podaną przeze mnie recenzją.
Opakowanie prezentuje się niezwykle gustownie, niezależnie od tego czy mam tu na myśli puchę, czy też lubianą przeze mnie butelkę. Kształt jak i kolor szklanej wersji jest typowy dla piw, ale za to nalepka bardzo ładnie się z nią kontrastuje. Dominuje tu żółta barwa, zaś w tle widoczny jest starej daty statek z rozwieszonymi, potężnymi żaglami. Także do jakości etykiety nie mam zastrzeżeń. Nie odkleja się i jest przyjemna w dotyku.
Rodzime pełne polonizacje pojawiają się niezwykle rzadko, a jeśli już to w znacznym stopniu odbiegają od oryginalnej wersji, frustrując nasz słuch oraz niszcząc totalnie klimat danej produkcji. Ten problem dotyczy nie tylko gier, ale i przede wszystkim filmów. W przypadku tych drogich preferuję lektora, no może z wyjątkiem animowanych wersji takich jak chociażby Shrek. Niemniej jednak niniejszy artykuł dotyczyć będzie elektronicznej rozrywki i to właśnie z tego segmentu zapodam kilka przykładów, udanych moim zdaniem lokalizacji. Oczywiście opinia ta jest czysto subiektywna i nie każdy musi się z nią zgadzać, ale właśnie dzięki różnym upodobaniom może powstać interesująca dyskusja, do której serdecznie zapraszam.
W końcu dobrnęliśmy do ostatniej odsłony cyklu "Wybieramy miss gier". Zatem głosujemy dziś na swoją kandydatkę, dając jej tym samym przepustkę do wielce oczekiwanego finału, w którym zmierzy się dziesięć pań. Kobiety te znacie doskonale jako zwyciężczynie poprzednich części. Oznacza to, że będziecie mieli twardy orzech do zgryzienia, ale może to i dobrze? W końcu nikt nie powinien narzekać na te dziewczyny, wszakże zostały wybrane tylko i wyłącznie przez was! To tyle, zatem zapraszam wszystkich do wzięcia udziału w ankiecie oraz podzielenia się swoimi odczuciami.
Witam serdecznie w pierwszej części cyklu, gdzie polecam gry w kupie, w które warto zagrać w ubikacji ze znajomymi. W końcu nie ma to jak wspólna partyjka na kibelku. Spośród gęstej niczym miód konkurencji wybrałem te najbliższe memu dobremu i wielkiemu sercu. Poniżej przedstawiam wam trzech hyper kandydatów.
