Joe’s Adventures jest ostatnim, najlepszym, co nie znaczy dobrym dodatkiem DLC do Mafii II. Opowiada on historię najlepszego przyjaciela Vito, toczącą się w czasach gdy ten siedział w więzieniu. Sympatyczny grubasek, próbuje na własną rękę znaleźć sprawcę całego zamieszania oraz bierze udział w szeregu misji niezwiązanych bezpośrednio z fabułą gry.
Czas na zapowiedzianą drugą część cyklu poświęconemu anime w uniwersum Dragon Ball. Tym razem omówię następną serię, zatytułowaną literką „Z”. Już w poprzednim artykule pisałem o tym, że to właśnie ta odsłona jest moją ulubioną. Główną przyczyną jest tu nastawienie na niezwykle efektowne walki oraz niemniej ważne przemiany naszych bohaterów jak i wrogów, co dodatkowo potęguje emocje. Nie zabraknie także krótkiego podsumowania „Kai”, będącego odświeżoną i mocno okrojoną wersją „Zetki”.
Dziś zaprezentuję Wam kolejną część podsumowania serii Need for Speed. Pomału zbliżamy się do końca tego tematu, dzięki czemu będziecie mieli okazję zapoznać się z kolejną marką, która na dzień dzisiejszy pozostanie tajemnicą. Oczywiście nie obędzie się bez małej podpowiedzi - kolejne tytuły są mi szczególnie bliskie. Wracając do sedna. W piątej części omówię takie odsłony jak: Shift, Nitro oraz World. Zachęcam serdecznie do zapoznania się z dalszą częścią tego wpisu.
Moje dzieciństwo to cykl, w którym zamierzam opisać swoje osobiste przeżycia z dzieciństwa. Wpis ma na celu pobudzenie, bądź przypomnienie Waszych wspomnień i zachęcenia Was do przyjemnej dyskusji. Zaś młodszym pokoleniom chciałbym w ten sposób udowodnić, że osoby w moim wieku również miały interesujące dziecięce lata.
Pamiętajcie gumy do żucia z nazwą Dunkin? Nie? A może figurki Dunkin Shockys odświeżą Waszą pamięć? Moda na "shockysy" pojawiła się z tego co pamiętam pod koniec ubiegłego wieku. O figurkach dowiedziałem się całkiem przypadkiem w nieistniejącym dziś, małym kiosku na ulicy Wojewódzkiej w Kielcach. Mając wtedy dosłownie parę lat, zahaczyłem po drodze o wspomniany wyżej kiosk. Standardowo poprosiłem mamę o kupno gum do żucia, której nazwy nie pamiętam. Miła sprzedawczyni zaproponowała mi produkt innej firmy, w którym jako dodatek oferowane były "shockysy". Bez chwili wahania przystałem na tę propozycję... I tak rozpoczęła się moja przygoda ze śmiesznymi, plastikowymi i zarazem skocznymi "stworami".
Razielowa piwoteka to cykl opowiadający o rozmaitych browarach, które miałem okazję posmakować. W każdej części zawarte będą suche dane, moje odczucia i specjalny bonus w postaci ankiety. Zapraszam zatem wszystkich zainteresowanych do czytania i komentowania.
Witam, muszę się do czegoś przyznać. Od jakiegoś czasu nie pijam piw, ponieważ zająłem się czymś innym. Jednak nie martwcie się, ponieważ cykl nadal będzie kontynuowany. Zastanawiacie się zapewne jakim cudem? Otóż, zawsze po spróbowaniu danego browaru, notuję sobie w specjalnym zeszyciku spostrzeżenia na temat próbowanego trunku. Dzięki temu w trakcie pisania recenzji, zaglądam sobie do niego. Oczywiście zapas opisanych piw kiedyś się skończy, ale zapewniam Was, że prędko to nie nastanie, ponieważ mam zanotowane przeszło 100 piw! :D Dziś zdecydowałem się omówić Perłę Chmielową, którą darzę wielką sympatią. Poniżej dowiecie się dlaczego.
Butelka ma gustowny i dość niestandardowy kształt. Jest także koloru zielonego, co w połączeniu z równie zieloną etykietą ładnie się komponuje. Sam nadruk szału nie robi, ale nie jest też zły. Można rzec, że prezentuje się bezpłciowo, ale byłoby to lekką przesadą. Po prostu jest odpowiednio „wyważony”. Chciałbym zaznaczyć, iż wcześniejsze wersje posiadały brązowe opakowanie. Wizualnie może i bardziej rzucało się w oczy, ale w moim odczuciu lepiej pasuje tu aktualny kolor. Niestety nie miałem okazji próbować Perły Chmielowej w brązowej butelce, więc nie mogę się wypowiedzieć na temat smaku i różnic spowodowanych inną barwą szkła. Jeśli zaś chodzi aluminiową wersję, to wygląda ona całkiem zgrabnie, o ile można tak to ująć.
Mam przyjemność przedstawić Wam moje ulubione gry Indie. W pierwszej z dwóch części tego artykułu, wymienię sześć dzieł, które przypadły mi do gustu. Pod każdą pozycją znajdziecie krótką notkę na temat gry wraz z moimi wrażeniami. Zapraszam zatem do zapoznania się z niniejszym wpisem jak i do zaprezentowania w komentarzach swoich faworytów.
Na premierę drugiego Crysisa czekałem z utęsknieniem. Pierwsza odsłona tej serii urzekła mnie śliczną wyspą, zniewalającą z nóg oprawą wizualną oraz w pewnym stopniu swobodą działań. Także nanoskafander był dla mnie nie lada gratką. To wszystko sprawiło, że gra mnie urzekła, dzięki czemu przeszedłem ją z zapartym tchem, czując po napisach końcowych spory niedosyt. Warhead, choć zasycił mój głód, nie wciągnął mnie tak bardzo jak podstawka, dlatego tak bardzo czekałem na sequela. Czy było warto? Zdecydowanie nie. O szczegółach napiszę w dalszej części tekstu.
Są gry, które przyciągają naszą uwagę, ale nie mamy okazji się z nimi bliżej zapoznać. Jedną z głównych przyczyn jest ich brak na posiadanej przez nas platformie. Sam posiadam jedynie komputer osobisty i jestem zmuszony obejść się ze smakiem z wieloma dziełami, na które mam ochotę. Poniżej przedstawiam Wam spis gier, które chciałbym ujrzeć na swoim sprzęcie.
Max Payne 3 zbliża się do nas coraz większymi krokami. Orientacyjna premiera oscyluje wokół maja 2012 roku. Do tej pory dostaliśmy od twórców mnóstwo screenów, kilka filmów prezentujących nową produkcję w akcji, a także wszelakich wieści na jej temat. Wiemy także, że wraz z trzecią częścią, zmienił się także producent gry. Zamiast Remedy Studios, mamy tu Rockstar Games znane przede wszystkim z kontrowersyjnej serii Grand Theft Auto. W niniejszym artykule omówię kilka faktów oraz moich oczekiwań względem najnowszej odsłony przygód charyzmatycznego Maksa.
Dragon Ball, ze wzkazaniem na „Zetkę” jest moim ulubionym anime jakie kiedykolwiek powstało. Mało ambitne, ale widowiskowe dzieło, sprawiło że miliony widzów zakochało się w tym serialu. Moje początki były co prawda nikłe, ponieważ w czasach gdy „Smocze Kule” były emitowane u nas na RTL7, ja nie posiadałem tego programu, więc za każdym razem musiałem udawać się do kuzynów aby móc obejrzeć kolejne odcinki. Dopiero w roku 2007, zabrałem się za obejrzenie wszystkich odcinków jakie kiedykolwiek powstały, wraz z filmami. To był wspaniały rok. Wielomiesięczny seans na który składało się 508 odcinków.
Razielowa piwoteka to cykl opowiadający o rozmaitych browarach, które miałem okazję posmakować. W każdej części zawarte będą suche dane, moje odczucia i specjalny bonus w postaci ankiety. Zapraszam zatem wszystkich zainteresowanych do czytania i komentowania.
Czas na coś zupełnie innego! Dziś zaprezentuję Wam bardzo nietypowy browar o dźwięcznej nazwie Lubuskie Zielone. Omawiany "napój" rzeczywiście jest koloru zielonego i w kuflu prezentuje się on niezwykle egzotycznie. No, ale jakie za to ma walory smakowe? Nie wiecie czego się po tym piwie spodziewać? Przeczytajcie zatem niniejszą recenzję.
Standardowo zacznę od opisania butelki. Jak na zielone piwo przystało, kolor szkła również reprezentuje taką barwę. To samo jest z etykietą, chociaż w tym przypadku nie brakuje przeplatających się kolorów żółci i brązu. Całość wygląda dość schludnie i w ogólnym rozrachunku prezentuje się przyzwoicie. Jakość nalepki jest wystarczająca, ponieważ jest wystarczająco trwała.
Za czasów obecnej generacji konsol, multimedialne dodatki do gier stały się bardzo rozpowszechnione i dziś stanowią standard w niemal każdej dostępnej produkcji. Zawartość rozszerzeń jest naprawdę zróżnicowana, poczynając od zbroi dla konia, kończąc zaś na fabularnym dodatku. W niniejszym felietonie, podzielę DLC na kilka kategorii i podsumuję każde z nich subiektywnymi odczuciami.
Ostatnio w sieci pojawiły się plotki informujące nas o tym, że w 2012 roku pojawi się kolejna odsłona serii Need for Speed. Nie wiadomo jednak w jakim kierunku pójdzie seria, ani kto będzie jej producentem, ale mimo to dowiedziałem się o kilku znaczących faktach, przybliżających nas do prawdy.
Nie będę kłamał, że angażuję się w sieciowych potyczkach. Nigdy mnie one nie zainteresowały na tyle, aby poświęcić im kilkudziesięciu godzin swojego życia. Mimo to, nietrudno zauważyć zmiany jakie dotyczyły tego trybu na przestrzeniu ostatnich kilkunastu lat. I właśnie tym zajmę się w niniejszym tekście.
Alan Wake jest trzecią marką studia Remedy Entertainment. Wcześniej finowie stworzyli takie produkcje jak Death Rally czy obie części Max Payne. Szczególnie historia o dręczonym koszmarami gliniarzu, spowodowała że firma wyniosła się na wyżyny. Przygody Alana okazały się przyjemną i niezwykle klimatyczną grą, która po dwóch latach eksluzywności doczeka się swojej pecetowej premiery oraz kolejnej, aczkolwiek nieprawowitej kontynuacji.
Przez kolejne lata, co roku witały nas kolejne odcinki serialu pod tytułem Need for Speed. Mimo to, produkcje spod szyldu EA Games reprezentowały sobą wysoki poziom, aż do 2006 roku. W czwartej części cyklu, poświęconemu omawianej marce gier, wymienię produkcje, które mocno zaniżyły ogólny poziom serii. Poniżej dowiecie się, co spowodowało taki, a nie inny obrót spraw.
W niniejszym artykule zajmę się tematem gier. Każdy z nas ma swoje ulubione lub znienawidzone tytuły. Jednak nawet nasi faworyci nie są pozbawieni wad. Zawsze jest coś do poprawienia, ewentualnie czegoś nam w danym dziele brak. Poniżej dowiecie się, co byłoby przeze mnie mile widziane w takiej grze.
Razielowa piwoteka to cykl opowiadający o rozmaitych browarach, które miałem okazję posmakować. W każdej części zawarte będą suche dane, moje odczucia i specjalny bonus w postaci ankiety. Zapraszam zatem wszystkich zainteresowanych do czytania i komentowania.
W tym tygodniu zajmę się browarem z niższej półki, by w następnym opisać trunki z przeciwnego bieguna. Jako, że po sylwestrze kieszenie znacznie opustoszały, a pić się chciało, zdecydowałem się zakupić Żubra. Kilka miesięcy temu recenzowałem "Ciemnozłotą" wersję, która choć nie porywała, okazała się całkiem przyzwoita, oczywiście biorąc pod uwagę okazyjną cenę. Jak zatem sprawuje się jej standardowa odmiana? Zobaczycie w poniższym tekście.
Design opakowania nie należy do mocnych stron. Do plusów można zaliczyć jedynie fakt, że już z daleka można rozpoznać z jakim piwem mamy do czynienia. Brązowa butelka z ciemnozieloną etykietą srednio do siebie pasują i nie wyglądają eksluzywnie. Etykieta sama w sobie nie jest oczywiście zła, ponieważ wizerunek żubra w barwacj puszczy pasuje do głównych zamierzeń producenta. Mimo wszystko, przydałoby się zmienić kolor butelki na zielony. Wówczas wtedy cały efekt ładnie by ze sobą komponował. Jeśłi chodzi o jakość nalepki, to standardowo lubi się odklejać i to sama z siebie.
Poprzednio poruszyłem temat świetnego serialu animowanego - Beast Wars: Transformers. Dziś zaplanowałem opisać swoje subiektywne odczucia względem nowych filmów w uniwersum Transformersów. Niestety ich poziom jest daleki od ideału, ale o tym napiszę w dalszej części artykułu. Zapnijcie pasy, bo szykuje się ostra jazda!
Roboty z Transformersów zna chyba każdy. Omawiane uniwersum przez dziesiątki lat jest coraz bardziej rozbudowywane. Świetnym przykładem jest tu Beast Wars, którego akcja toczy się wiele lat później. Zamiast Autobotów oraz Decepticonów, mamy tu nowe pokolenie, nazwane odpowiednio Maximale i Predacony. Oczywiście kilku nawiazań do oryginalnej sagi nie zabrakło, co skutecznie wprawia widza w uczucie nostalgii.
Przyszła pora na kolejną „trójkę” NFS’ów. Dziś napiszę o grach z tej serii wydanych w latach 2003-2005, a więc wielkiego przełomu i zmiany tematyki. Jednym nowa wizja znanej marki się podoba, innym nie. Pomijając różne gusta trzeba przyznać, że owe produkcje trzymają wysoki poziom. Zapraszam zatem do zapoznania się z niniejszym artykułem.
Ostatnio bardzo modne stały się wpisy o tegorocznych oczekiwaniach, ale nadal przyszłych produkcji. Nie pozostając w tyle za kumplami po fachu, postanowiłem zrobić swoją, osobistą listę takich gier. Jedne na 100% pojawią się na sklepowych półkach w tym roku, drugie zaś są wielką niewiadomą. Niemniej jednak, niespełnione marzenia i długie wyczekiwanie na niektóre dzieła, spowodowało że nadal w którejś części mojego mózgu, znajduje się malutka nadzieja. Cóż, nadzieja matką głupich... Przejdźmy zatem do sedna tego wątku. Na koniec zaznaczę pewien fakt - kolejność alfabetyczna.
Na pomysł niniejszego felietonu wpadłem wczoraj wieczorem, po przejrzeniu w sieci kłótni pomiędzy ludźmi, mającymi całkiem odmienny punkt widzenia. Na samym "GOLu" bez trudu można wyłapać setki takich tematów gdzie spotykają się dwie grupy przeciwnych względem siebie upodobań. Sam osobiście lubię wdawać się w część takich dyskusji, jednak z dzisiejszej perspektywy stwierdzam, że wielu z nas za bardzo daje się ponosić emocjom. Czy nie można porozmawiać ze sobą kulturalnie, albo zrozumieć drugą osobę?
